Alleen de beste motorcrossers halen het niveau van het wereldkampioenschap en slechts een klein aantal van hen wint een Grand Prix. Een elitair aantal is gekroond tot kampioen, maar slechts één heeft drie GP overwinningen op één dag behaald. En het is geen verrassing dat die man tien keer wereldkampioen motorcross is geworden: Stefan Everts.

Die indrukwekkende prestatie werd, zelfs naar Belgische maatstaven, geleverd op het circuit van Ernée in Frankrijk voor de finale van het FIM-wereldkampioenschap motorcross 2003, waarbij Everts de overwinning behaalde in de 125 cc-, MXGP- en 650 cc-klassen.

Voor die dag had Everts zich al gevestigd als de meest succesvolle motorcrossers aller tijden, met zeven wereldtitels en 69 GP overwinningen, meer dan wie dan ook die hem voorgingen. Toen Stefan op 17 jarige leeftijd in 1989 op het wereldtoneel verscheen, was het succes van zijn vader en viervoudig wereldkampioen Harry Everts al een hot topic. Twee jaar na zijn debuut was Everts al 125 cc-titelwinnaar en werd hij de jongste wereldkampioen ooit.

Na de overstap naar de 250 cc-klasse volgde meer succes in het kampioenschap, waarbij de titels van 1995, 1996 en 1997 allemaal naar Everts gingen. Ook hielp hij Team België bij het behalen van drie Motocross of Nations overwinningen in 1995 (Sverepec, Slowakije), 1997 (Nismes, België) en 1998 (Foxhills, Verenigd Koninkrijk). Na twee jaar blessureleed en niet-competitieve motoren, verhuisde Everts in 2001 naar Yamaha met als doel de 500 cc-titel. Zeven GP overwinningen in dat jaar op de Yamaha YZ426F zorgden ervoor dat hij de eerste en enige rijder werd die met elk van de vier Japanse fabrikanten een wereldtitel opeiste.

Dat succes zette zich voort in 2002, toen Everts de titels van het 500 cc-wereldkampioenschap motorcross opeiste en nog eens vier GP-winsten aan zijn naam toevoegde.

Everts wint drie GP’s in Ernée

Het was weer een met trofeeën gevuld seizoen in 2003 en voor de laatste GP in Ernée had Everts na een dominante campagne al zijn zevende wereldtitel in de MXGP-klasse opgeëist met de enorm vernieuwde YZ450FM. Voorafgaand aan het Franse evenement koos Everts voor de 125 cc-, MXGP- en 650 cc-klasse, naar aanleiding van een opmerking in de persconferentie van de vorige GP. Nadat hij dat jaar al zeven keer de dubbele GP’s in 125 cc en MXGP had gewonnen, zou dit de eerste poging van de Belg zijn om de driedubbele race te winnen.

Trouw aan zijn vorm pakte Everts een dominante 125 cc GP-overwinning gevolgd door een start-to-finish overwinning in de MXGP-race om de dubbel te bezegelen. Maar het was de 650 cc-race die zijn grootste uitdaging vormde. Nadat hij pas op zaterdag in de vrije training met deze motor had gereden en met de toegenomen vermoeidheid van het rijden in de MXGP en 125 cc-races, was dit een zware opgave voor Everts. Toch was hij was al snel in een gevecht voor de koppositie verwikkeld met Javier Garcia Vico en landgenoot Joel Smets. Smets viel na een crash uit de wedstrijd waardoor Everts en Vico in een hevige strijd verwikkeld raakten.

Terwijl hij aan de leiding reed, crashte Everts op een weliswaar lage snelheid. Hij kon hernemen net achter Garcia op de tweede plaats. Op een gegeven moment leek het erop dat Everts zou verliezen bij de laatste hindernis maar hij knokte terug om de Spanjaard in te halen en te passeren. Hij hield de leiding in handen en bevestigde daarmee de eerste en enige drievoudige overwinning in de Grand Prix in de geschiedenis van het wereldkampioenschap.

Everts behaalde nog drie wereldtitels op rij met Yamaha en behaalde 14 van de 15 GP overwinningen in zijn laatste seizoen in 2006. Hij zou ook twee Motocross of Nations evenementen winnen in 2003 (Zolder, België) en 2004 (Lierop, Nederland) op een Yamaha, en zijn 101 GP overwinningen zijn nog steeds de meest behaalde in het FIM wereldkampioenschap motorcross.

Tekst: Yamaha Racing en Danny Hermans

Foto: Yamaha Racing