Rond Pasen is Vlaanderen normaal gesproken in de ban van tweewielers. Door de coronacrisis was er dit jaar geen Ronde van Vlaanderen, motorcrosfans moeten het helaas al een tijdje zonder Paastrofee in Neeroeteren stellen. In de aanloop naar klassieker in de Kiezelgroeve in 2007 sprak journalist Tom Jacobs met Roger De Vlaeminck over koers én motorcross.
Eigenlijk was De Vlaeminck (72) zowat de Mathieu van der Poel van zijn tijd. Een alleskunner zeg maar die o.m. vier keer Parijs-Roubaix won maar ook drie keer het puntenklassement in de ronde van Italië pakte en de Ronde van Vlaanderen (1977) won.
De Oost-Vlaming blonk echter ook uit in de cyclocross waarin hij wereldkampioen werd (1975) en vier keer de Superprestige op zijn naam schreef. Bovendien pikte hij ook af en toe een motorcrosswedstrijd mee…
Hieronder het gesprek met Roger zoals het destijds verscheen.
Volg je de motorcross nog?
Roger De Vlaeminck: “Daar kan je van op aan! Vorig jaar zat ik altijd om 13 uur op post om de GP’s te volgen op TV. Knap wat die Everts presteerde, jong. Stefan was mijn favoriet. Hij won alles, maar ik vond het interessant om te volgen. Ook dankzij de uitstekende commentaar op de VRT met Joël Smets. Daar steek je wat van op. Everts kon wat een ander niet kon en dan nog in z’n eigen stijl. Dat spreekt aan. Nu is het even afwachten, voor ik m’n favoriet heb gevonden. Da’s een beetje gek nu bij de eerste wedstrijden, maar dat komt nog wel. Ik denk dat het tussen Steve Ramon of Kevin Strijbos zal gaan, om mijn voorkeur. Of wie weet Ken De Dycker. In ieder geval moet hij iets speciaal brengen. En hij moet uitstraling hebben.”
Zijn er gelijkenissen tussen motorcross en wielrennen?
De Vlaeminck: “Toch wel, om te motorcrossen moet je heel sterke beenspieren hebben. Daarmee controleer je de motor het meest. Kijk maar naar de kuiten van Stefan Everts! Daarnaast heb je ook handigheid in het sturen nodig, en je moet een wedstrijd kunnen lezen anders ben je doodop voor je het weet. Ik ben all-round sportfan en ik vol een beetje alles, maar motorcross wordt toch enorm onderschat hoor. Ik heb heel veel respect voor die jongens, omdat ik weet hoe ongelofelijk zwaar het is.”
Je hebt ook zelf nog gecrosst?
De Vlaeminck: “Inderdaad, bij de amateurfederatie BLB heb ik wedstrijdjes gereden. Ik kon me er geweldig mee amuseren. In 1981 heb ik mijn laatste race gereden. Motorcross is een ongelofelijk zware sport. Het is echt afzien als de beesten, zelfs op de simpele circuitjes waar ik op reed! Je zit bijna onmiddellijk in het rood, je spieren verzuren en je lijf moet heel wat klappen opvangen. Zonder specifieke training doet dan alles ongelofelijk pijn. Je rug, je knieën en je armen natuurlijk. Niet verkrampen tijdens het rijden is echt niet zo simpel als het klinkt. Toen mijn crossdagen voorbij waren heb ik mijn 125cc weggeven aan een beloftevolle piloot uit de buurt. Hij had het niet al te breed en zo kon hij toch nog racen.”
Zelfs tijdens je carrière reed je motorcrosswedstrijden?
De Vlaeminck: “Zot hé? Ik weet het, eigenlijk mocht het ook niet! Ik herinner me nog dat ik twee manches crosste in Middelkerke en daarna moest ik om vijf uur nog een criterium rijden. Ik had die dag goed gecrosst, want ik was altijd in de top drie gefinisht. Het koersen daarna was een ander paar mouwen! Die dag was niet voor herhaling vatbaar kan ik je vertellen! (lacht) Wie weet, misschien was ik beter motorcrosser geworden?”
Hierboven een stukje uit de krant over de BLB motorcross voor wielrenners in De Vlaeminck’s eigen gemeente Eeklo in 1981. Een wedstrijd die hij overigens won.
Fietsgroothandel en importeur van van wielproducten Bowdy & Brave heeft sinds enkele jaren het fietsenmerk dat opgehangen is aan Roger De Vlaeminck, genaamd “Roger” nieuw leven ingeblazen. Het Belgische merk legt zich met name toe op personalisatie waardoor je helemaal je eigen droomfiets kan creëren. Meer informatie over deze racefietsen vind je hier.
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: Lieve Bosschaert & FB Groep BLB Motorcross, archief, Rogerdevlaeminck.be