Op zondag 19 mei zullen partners van het buitengebied zich verenigen voor een vreedzame protestwandeling die start op het Astridplein in Antwerpen. De wandeling, georganiseerd door diverse belanghebbenden zoals jagers, landbouwers, vissers, paardenliefhebbers, motorcrossers en andere partners van het buitengebied, zal om 13.15 uur van start gaan op het Astridplein en eindigen bij het Steenplein, waar toespraken zullen gehouden worden.

Deze sectoren komen samen om een halt toe te roepen aan het waanzinnig beleid dat een
overvloed aan administratieve lasten oplegt, zorgt voor een negatieve beeldvorming van het
“platteland” en hen opzadelt met een pak regelgevende beperkingen.

Daarom pleiten ze voor:
• Minder administratieve lasten: Ze roepen op tot een vermindering van bureaucratische
rompslomp die hun activiteiten belemmert en beperkt.
• Een sterk platteland: Ze benadrukken het belang van een bloeiend en veerkrachtig
platteland, waar economische, sociale en ecologische belangen in evenwicht worden
gehouden.
• Echt overleg: Ze pleiten voor een constructieve dialoog en betrokkenheid bij
besluitvormingsprocessen die hun belangen raken, met ruimte voor hun expertise en
ervaring.
• Minder regelgevende beperkingen: Ze vragen om een herziening van regelgeving die
onnodige beperkingen oplegt aan hun activiteiten, zonder afbreuk te doen aan
belangrijke natuurbehoudinspanningen.
• Positieve beeldvorming: Ze willen bijdragen aan een meer gebalanceerde en positieve
perceptie van de activiteiten van het buitengebied, die vaak ten onrechte worden
gestigmatiseerd.

Elke sector ervaart zijn problemen

Landbouwers:

De strijd om landbouwgronden is in veel regio’s een heet hangijzer geworden, voornamelijk door
natuurorganisaties die d.m.v. subsidies landbouwgronden opkopen. Het is tenenkrullend dat
landbouwgrond wordt opgeofferd in onze contreien om nadien gewassen te moeten importeren
uit andere, al dan niet Europese, landen. Dat is te gek voor woorden.
Een ander aspect van deze discussie draait om de gelijkschakeling van regels van de
landbouwsector met de industrie, in veel gevallen moeten landbouwbedrijven aan strengere
regels voldoen.

Jagers:

De jachtsector in Vlaanderen ondervindt steeds meer administratieve lasten die een degelijk
faunabeheer bemoeilijken. Digitale initiatieven, zoals het “telprotocol patrijs”, zouden de
procedures moeten vereenvoudigen, maar zijn helaas veel te ingewikkeld, vooral ook voor
oudere generaties die moeite hebben met de digitalisering. Bovendien worden verschillende
praktijken binnen de natuurorganisaties en de jachtsector niet gelijk behandeld, wat leidt tot
frustratie bij de jagers.

Daarnaast is er, sinds de aanstelling van de nieuwe minister van Leefmilieu en Natuur, een
gebrek aan effectief overleg tussen de jachtsector en de overheidsinstanties. Onder voorgaande
ministers werden periodieke overlegmomenten met het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB)
en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) punctueel gehouden, maar onder het
huidige bewind worden deze afspraken echter uitgesteld of op het laatste moment verplaatst,
waardoor de communicatiekloof tussen de betrokken partijen wordt vergroot.
Het continue bashen van de jachtsector helpt niet om jagers te enthousiasmeren om werk te
maken van biotoopverbetering en natuurbehoudinspanningen. Integendeel, minister Demir
(N-VA) heeft een polariserend beleid gevoerd waarbij ze tegenstanders tegen elkaar opzette i.p.v.
ze te proberen verzoenen.

Motorcrossers:

Joël Smets, voormalig Wereldkampioen en Belgisch kampioen Motorcross, vat het als volgt
samen: ”Onze sport heeft een acuut tekort aan infrastructuur. Daarom zijn, naast werkbare
regels voor bestaande circuits, landbouwgronden voor ons een onmisbare levenslijn om
wedstrijden te kunnen blijven organiseren voor onze duizenden sporters”.

Vissers:

Het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) koopt in toenemende mate vijvers op, waar al
jarenlang visclubs actief zijn en jong en oud plezier beleven. Deze clubs worden nu abrupt van
hun hobby beroofd in heel Vlaanderen. Het ANB gaat zo driest te werk dat er zelfs gevallen zijn
waarbij deze vijvers worden afgedicht, met alle vis en andere waterdieren er nog in. De
teleurstelling onder vissers is enorm, en het lijkt alsof er nauwelijks iets voor hen wordt gedaan.
Neem bijvoorbeeld Antwerpen: daar wordt gepleit voor de transformatie van de dokken tot een
belevingsplaats, maar voor vissers blijft er geen ruimte over. Van de oorspronkelijke 1000
kilometer wateroever waar gevist kon worden, is nog slechts 50 kilometer beschikbaar. Met
ongeveer 150.000 vissers in België is dit één van de meest beoefende sporten in ons land.

Paardenliefhebbers:

De roep om een beter wettelijk kader te creëren voor de paardensport klinkt steeds luider. Het is
essentieel om professionele paardenhouderijen, zoals opfokken, africhten en opleiden, te
erkennen als volwaardige para-agrarische activiteiten.

Dit vraagt eveneens om een wettelijk kader waarin particuliere stallen, inclusief verhardingen,
mestputten en buitenpistes, kunnen worden aangelegd, waardoor paardenliefhebbers een
passende omgeving kunnen creëren voor hun dieren.

Bovendien is het van belang om medegebruik van bestaande accommodaties mogelijk te
maken, met het oog op de sport. Door paardenhouders de kans te geven om hun intrek te
nemen in gedesaffecteerde landbouwbedrijven, dat zijn landbouwbedrijven die niet langer in
gebruik zijn voor agrarische activiteiten. kan er een win-winsituatie ontstaan waarbij
leegstaande ruimtes worden benut en paarden een gepaste thuis vinden in het agrarische
landschap.

De partners van het buitengebied roepen alle geïnteresseerden op om deel te nemen aan deze
protestwandeling en samen op te komen voor een duurzaam beleid dat recht doet aan de noden
van het buitengebied.