Het is moeilijk als motorsportliefhebber om geen boontje te hebben voor Suzuki. Zij waren de eerste Aziatische fabrikant die de Europeanen het vuur aan de schenen legden in de motorcross. Dat deden ze met zoveel bravoure dat ze vele wereldtitels zouden pakken.
Ter gelegenheid van het 100-jarige bestaan van de Suzuki motordevisie bracht het merk enkele video’s uit over hun prestaties in de sport. In de wegrace was het merk uit Hamamatsu erg succesvol. Net dit jaar pakte Suzuki nog eens een wereldtitel in de MotoGP met de Spanjaard Joan Mir. Het was 20 jaar geleden dat Suzuki een titel kon winnen, toen was dat met Kenny Roberts jr.
In de motorcross was Suzuki nog wat straffer want daar wonnen ze titels bij de vleet. Als we goed geteld hebben zijn het er dertig. De periode in de 125cc van 1975 tot en met 1984 was wellicht de strafste van allemaal met tien wereldtitels op rij voor Suzuki. Met dank aan Gaston Rahier, Akira Watanabe, Harry Everts, Eric Geboers en Michele Rinaldi. De jaren ’70 waren erg succesvol voor het merk met de typische banaankleurige machines. Het waren vooral Roger De Coster en Joël Robert die hun noeste arbeid bekroond zagen met wereldtitels in de 500 en de 250cc klasse.
Het verhaal start in 1965 toen aan ingenieur Hirohide Tamaki werd gevraagd om een motorcrossmachine te ontwikkelen. Dat werd de RH65. De eerste crossmachines van Suzuki waren desastreus. De trillingen waren overdraagbaar en ze konden zelden een motor aan de finish krijgen zonder brokken te maken. Het zou vijf jaar duren voor ze voor het eerst konden proeven van het grote succes want in 1970 won Joël Robert een eerst wereldtitel met Suzuki. Het was de start van een erg succesrijke periode.
Tegenwoordig gaat het “de gelen” wat minder voor de wind in de cross. Het waren vooral beslissingen op het managementniveau dier ervoor zorgden dat het merk niet meer aanwezig is in het WK met een Factory team. Maar het winnen van races zit in het DNA van Suzuki en dus is het een kwestie van tijd voor ze weer terugkeren op het hoogste niveau.
