De MXoN van 1986 was de eerste “Naties” met een nieuw format. Elk land kon drie rijders sturen. Eén voor elke categorie van dat moment: 125cc, 250cc en 500cc. De race zou dat jaar gereden worden in Maggiora en niemand kon vermoeden dat één enkele rijder zich op een 125cc machine op een haast ongelooflijke manier in de kijker zou rijden.
In deze race streden ’s werelds beste rijders tegen elkaar. Natuurlijk hadden de grotere motoren meer vermogen dan de kleinere. Daarom kreeg elke categorie een apart klassement. Als een 125 als achtste eindigde in de 125-250 race, maar als eerste 125, betekende dit dat de rijder de klasse won.
Johnny O’Mara van Team USA wist dat het onmogelijk zou zijn om het algemeen klassement te winnen in Maggiora. Hij moest het opnemen tegen zeven wereldkampioenen uit verschillende landen. Bovendien werden zijn teamgenoten David Bailey en Ricky Johnson beschouwd als de snelste rijders ter wereld. Toch was O’Mara op een missie. Hij wist dat dit zijn laatste race op een Honda zou zijn. Het merk waar hij sinds 1980 voor reed, had besloten om hem geen contract aan te bieden in 1987. Johnny “O’Show” O’Mara wilde aan Honda bewijzen dat ze de verkeerde keuze hadden gemaakt.
Reeks 1: 125-250
Alle drie de Amerikaanse rijders reden op Honda’s, O’Mara zat op een 125cc, Johnson op een 250 en Bailey op een 500. Johnny O’Mara had een startplaats op de tweede rij maar kwam toch als vierde voorbij in de eerste bocht, strijdend tegen de 250’s in de eerste race van de dag. Een paar ronden later lag O’Mara’s Honda CR125 op de tweede plaats, vlak achter zijn teamgenoot Ricky Johnson. “Met ons tweeën bovenaan in de race en een gat van bijna een halve minuut naar de derde plek, dacht ik dat we het rustig aan konden doen“, herinnert Johnson zich. “Maar dat gebeurde nooit, Johnny bleef pushen tot aan de finish.” Het publiek van meer dan 30.000 fans waren uitzinnig van extase. O’Mara had zojuist de beste rijders ter wereld verslagen op een motor met de helft van de cilinderinhoud.
Reeks 2: 125-500
In de 125-500 race zou O’Mara het zeker moeilijker krijgen. Niet alleen moest hij het opnemen tegen 500 cc-motoren, ook regerend 500 cc-wereldkampioen Dave Thorpe was van de partij, evenals ex-wereldkampioenen als Georges Jobé, Eric Geboers, Hakan Carlqvist en Heinz Kinigadner. Thorpe pakte de holeshot. David Bailey, de 500-rijder van de Team USA was tweede en Johnny O’Mara ging rond de 15e plaats de eerste bocht in. Niet slecht, met een 125 en startend vanaf de tweede rij. Het volgende half uur werd er geschiedenis geschreven. Bailey snelde Thorpe voorbij na twee ronden. Acht ronden later had O’Mara zich naar voor gevochten en lag hij vierde achter Jobé en Thorpe. Eerst maakte Jobé een fout en kon O’Mara erlangs glippen. En toen vond een van de meest historische passages ooit plaats. O’Mara sprong met zijn Honda CR125 voorbij Thorpe’s Honda RC500M fabrieksmotor. Het was opnieuw een eerste en tweede plaats voor de VS, maar het feit dat de 500 cc-wereldkampioen voor de tweede plaats was gepasseerd door een rijder op een 125cc-motor, was indrukwekkender dan de perfecte score van Team USA. De O’Show had zijn missie volbracht.
Reeks 3: 250-500
Om het nog beter te maken, maakten Bailey en Johnson er in de laatste race opnieuw een één-twee van. Niemand was verrast door het feit dat het dreamteam van de USA de race won. Het was de manier waarop dit gebeurde, die iedereen versteld deed staan. Ironisch genoeg zouden de dominante drie na hun gloriemoment in Italië moeilijke tijden tegemoet gaan. Maggiora betekende het einde van een tijdperk. Kort na de MXoN 1986 verongelukte David Bailey en raakte verlamd. Ricky Johnson had nog een paar goede jaren voor de boeg maar kreeg toen een polsblessure die een einde maakte aan zijn carrière. En nadat Johnny O’Mara van Honda naar Suzuki was verhuisd, haalde hij nooit meer het niveau van zijn Honda-jaren. Maar de manier waarop hij reed op die zonnige septemberdag in Maggiora, zal altijd herinnerd worden als de snelste rit op een 125cc crossmotor ooit.