Restauratieproject Fantic Caballero in woord en beeld
Vorige keer deden we de voorvork in het nieuw. Met nieuwe oliekeerringen, o-ringen, het rechten van de veerpoot en verse olie deden we een goed werk. De standaard Fantic voorvork is kwalitatief genoeg om te crossen.
Na het lakken van de onderpoten en de montage bleek er toch nog een klein olielekje te bespeuren aan de onderkant van de rechterpoot. Een nieuwe koperdichting en het euvel bleek opgelost. De oude dichtingen waren we vergeten te vervangen. Rome is ook niet op één dag gebouwd!
De achtervering dan. Er staan standaard Marzocchi’s op de Caballero en of die goed genoeg zijn om te crossen is een groot vraagteken. Iedereen die thuis is in deze (Italiaanse) wereld heeft zijn bedenkingen bij de rode schokkers uit de laars maar ik heb één grandioos argument om ze toch te gebruiken: het gewicht! De schokdemper heeft in tegenstelling tot veel andere systemen een “piggybackpotje” maar dat dient niet om te vullen met gas. Je kan er hooguit 2 bar lucht in pompen om wat tegendruk te vormen. Het is een lucht/olie vering. En als je het gewicht vergelijkt van andere veringen uitgerust met piggybackvatjes dan zijn deze Marzocchi’s verderlicht. Ik gok dus op een revisie en hoop dat deze schokkers voldoen na een eerste test. Bij een vergelijkende test met onze beruchte keukenweegschaal bleek deze vering zelfs lichter dan een bepaald merk zonder piggyback. Enfin, we besluiten deze rode rakkers een kans te geven met in het achterhoofd een ander merk indien ze niet voldoen na de eerste testen. Ook dat merk staat al vast, Öhlins, omdat we al jaren tevreden zijn van deze Zweden.
De Marzocchi’s worden met een zelfgemaakte tool met twee pennen geopend. Ze lekken allebei dus hadden we al eerder een setje dichtingen uit Italië laten komen. Gelukkig zijn deze dempers jarenlang in gebruik geweest en is alles vlot verkrijgbaar. Veel olie zit er niet meer in, de dichtingen zijn aan vervanging toe en de behuizing en spiraalveer hebben een nieuw laagje lak nodig. We behouden uiteraard de originele kleur en overspuiten ze met RAL 3020. Tip: Zorg dat de spuitbus lekker is opgewarmd samen met het te schilderen onderdeel. Het spuitwerk wordt veel mooier en behoud een mooie glans die lijkt op poedercoaten. Goed ontvetten blijft natuurlijk een vereiste.
De Marzocchi is klaar.
Men had me gewaarschuwd dat de montage – met olie – een smerig karweitje kon worden. Ik deed nog nooit een achtervering en dat heb ik geweten. De olie spoot alle richtingen uit, mijn t-shirt was klaar voor de vuilbak en een extra litertje olie bleek nodig. Gelukkig ging het een stuk beter met de tweede vering. De aluminiumdelen hebben we behandeld met een afbijtmiddel en op glans gepolierd. Het oog wil ook wat. Na montage bleek alles dicht en goed te werken. We zijn erg benieuwd of deze twee Italianen een motorcrosscircuit kunnen hebben.
Intussen hebben we de voorste naaf netjes ontvet, de oude lak verwijderd en overspoten met satin black. De achterste naaf is nieuw uit Italië gekomen en heeft dus geen aandacht nodig. Beide naven doen we naar Haan Wheels in Nederland en laten er velgen van Morad op monteren met nieuwe spaken en alu-nippels. Er waren wat twijfel over deze nippels in verband met de veiligheid maar de vakmensen bij Haan Wheels konden me overtuigen. Wat in de GP’s wordt gebruikt zal ook wel volstaan voor een oldtimercrosser. Waarom Morad velgen? 
Ook hier konden we per wiel 96 grammen besparen. Morad is een merk dat ontstaan is uit het Spaanse merk Akront en deze stonden standaard op de Fantic. Zowel voor als achterkant laten we een 1.6 brede velg monteren. Voor en achter steken we nieuwe gegroefde remschoenen van het merk EBC. Haan leverde zoals altijd puik werk want de wielen zien er prachtig uit.
De handgemaakte houder voor de luchfilter van een YZ85.
De restauratie verloopt nu op vele fronten tegelijk. Een zorgenkindje is de luchtfilter. De originele luchtfilter kan niet genoeg volume lucht aanzuigen en moet worden aangepast. Hier moet ik echt veel tijd in steken om een gunstige oplossing te vinden. Na veel zoekwerk, raadplegingen bij mijn deskundige helpers komen we tot een oplossing. Omdat ik de aanzuigopening van de luchtfilterbak niet wil wijzigen beslissen we om een luchtfilter van een Yamaha YZ85 te gebruiken.
Deze past perfect in de bak, de filter is goed verkrijgbaar omdat al jaren hetzelfde type wordt gebruikt op de Yam en de filter is groot genoeg qua volume. Wel dient er een filterhouder gemaakt te worden om de luchtfilter op te spannen tegen de filterkast. Dit werd vakkundig opgelost door een hulpvaardige vriend. We maken ook een zestal extra luchtgaten zodat de Minarelli P6 zijn longen lekker vol kan zuigen. Problem solved! De luchtfilterbak wordt weer in het frame geschroefd, uiteraard gebruiken we ook hier weer titaniumboutjes van het type M6 inbus DIN912 Grade 5.
We maken ook tijd om een nieuw spatbord te monteren. We kozen voor een universele versie van de Italiaanse fabrikant UFO. Omdat we het toestel toch hadden liggen gebruiken we hiervoor een laser. Het spatbordje staat er nu lekker gestroomlijnd op en is afgemonteerd met …. euh …. titaniumschroefjes en een rubberen ring. Stilletjes aan lijkt de Caballero MX weer op een crosser. Wordt vervolgt.
