Restauratieproject Fantic Caballero in woord en beeld

De motor staat op de heftafel en wordt gestript. De Italiaanse schone gaat uit de kleren en ben benieuwd wat ik te zien ga krijgen. Stap voor stap zie ik meer delen van het frame en dat zint me in positieve zin omdat het zeer goed geconserveerd lijkt.

Het zorgt tegelijkertijd voor een cruciale vraag. Wat doe je met het frame? Poedercoaten of gewoon opnieuw laten herschilderen? Deze vraag stelden we op Facebook en er kwamen nogal wat reacties op. Het punt is dat er niks beters bestaat voor een motorcrossframe dan poedercoaten. De lak is duurzamer dan elke andere lak en dat heb je precies nodig voor een frame dat afgebeuld zal worden op de motorcross.

De hechting van de poedercoat is erg belangrijk en daarom hangt deze behandeling altijd samen met zandstralen. Stralen zorgt voor een ideale voorbehandeling van het aflakken. Alle vervuiling wordt weg gestraald en eventuele roest verdwijnt als sneeuw voor de zon. Oude laklagen worden netjes weggehaald door het straalmiddel. Bovendien wordt de ondergrond opgeruwd waardoor een maximale hechting gewaarborgd wordt. Dit is alleszins zo wanneer de juiste grit wordt gebruikt. Een te grof gestraald frame lakt niet lekker af. Voorafgaand aan het Fantic project hadden we plannen om via zelfbouw een sodastraalketel te bouwen. Het voordeel van deze methode is dat je geen essentieel materiaal weg straalt. Sodastralen gebeurd met natriumbicarbonaat. Echter waren we niet klaar dus gebruiken we deze techniek wel op een later moment.

Poederlakken of niet? That’s the question. Er is één enkel argument om niet te kiezen voor poederlak en dat is als je de voorgeschiedenis niet kent. Een frame dat diverse straalbeurten heeft ondergaan loopt het risico om te breken omdat er gewoonweg teveel materiaal is weg gestraald. Het frame van de Fantic is in goede staat maar verraad één of meerdere straalbeurten. Daarom kiezen we voor schuren (machinaal en met de hand) en het lakken met een spuitbus. Dat lijkt misschien niet erg professioneel maar indien gedaan op de juiste manier kan je heel erg mooie resultaten bereiken. Daarover later meer.

Intussen strippen we het frame verder en maken regelmatig foto’s over hoe alles gemonteerd stond. Lang leve de smartphone. Afbreken gaat vlotjes maar onthouden hoe alles stond is weer wat anders, zeker omdat er ongeveer 5 maanden tussen zitten en ons geheugen niet perfect werkt. Ook leg ik de bouten en moeren netjes in verschillende bakjes en schrijf op een stukje tape de herkomst neer. Telkens ik een onderdeel los draai komen er extra vragen over het hoe en waarom want heel wat onderdelen worden aangepast om tot een motorcrossconfiguratie te komen.

Wat moet er worden aangepast? Vooreerst het balhoofd. De buis van de onderste kroonplaat is niet stevig genoeg voor motorcross en dient te worden vervangen. Het exemplaar in onze Fantic was daarentegen te zwaar uitgevoerd (vol materiaal) en te kort. Bovendien staan er een soort van fietskogellagers in het balhoofd en die moeten worden vervangen door conische lagers. Verder moet er wat worden aangepast aan de achterbrug. De pad die de remplaat verankerd hangt er maar flauwtjes aan en er zijn geen voorzieningen voor een ordentelijke kettinggeleider. Deze op onze Fantic was met ijzerdraad bevestigd en voldoet niet aan onze eisen. Ook de kettinggeleider net voor het achtertandwiel moet worden herwerkt. De support dient deels als bevestiging van een kettingbeschermer en die hebben we niet nodig op een crossmotor. Wij willen een lichtgewicht en die dingen horen niet thuis op een volbloed crosser. Die zelfde support huisvest ook een kettinggeleider maar deze verkeert helaas in een hopeloze toestand. Hier moeten we opzoek naar een geleider (origineel niet meer vindbaar) en die zien aan te passen.

Aanpassingen zijn ook nog nodig aan het zadel (veel te zwaar), luchtfilterbak (aanzuigopening verschuift van positie), de luchtfilter zelf en de voetsteunen. Deze zijn in perfecte conditie maar veel te zwaar. Deze Fantic krijgt een extreme afslankbeurt en daarom staat mijn vrouw haar keukenweegschaal nu meer in de werkplaats dan in de keuken.  Die voetsteunen zijn best een groot probleem omdat ze een rare vorm hebben. Dat gaat heel veel uren zoekwerk vergen op het internet. Ik zit met steeds meer vragen waar ik voorlopig geen oplossing voor weet. Die keukenweegschaal draait overuren en mijn hoofd zit vol. Opgeven staat echter niet in mijn woordenboek.

De foto’s van de voetsteuntjes leggen de accenten bij deze restauratie. De Caballero krijgt een extreme “Weight Watchers” behandeling. We proberen gewicht te sparen op alles en dan bedoelen we echt op alles. Het is onvermijdelijk, ook ik zal op de weegschaal moeten. De uitbater van mijn favoriete frituur zal me nog weinig zien. Ik zal echter nog één keer gaan om hem uit te leggen dat ik een Italiaanse schone heb en dat mijn bierbuik weg moet. Waar ben ik aan begonnen?