We gaan terug naar 1993 en meer bepaald naar het wereldkampioenschap 250cc. Stefan Everts kent een moeilijk jaar. De Suzuki raakt telkens moeilijk weg aan het starthek en bovendien moet hij afrekenen met een sterk opzettende Greg Albertyn. Op de eerste zondag van augustus trekt het GP-circus naar Zweden en meer bepaald naar de stad Boras. Scandinavië gaat echter al weken gebukt onder een flink lagedrukgebied en de regen valt met bakken uit de lucht.
Flinke stortbuien teisteren het grand-prixweekend. De bodem van het circuit is op bepaalde delen rotsachtig en er staan veel bomen dicht bij de omloop. Op zaterdag schuiven al een flink aantal piloten tegen de vlakte. Enkele rijders vinden het te gortig worden en verzamelen 27 collega’s die weigeren te starten. De gangmakers van dit protest waren Donny Schmit en Kurt Nicoll. Ook Everts weigert te starten en voegt zich bij de stakers.
De organisator ziet toch de kans om op zondag de wedstrijd te laten doorgaan. Wilden ze zo twijfel zaaien bij de stakers? In ieder geval lag – volgens sommige piloten – de omloop goed genoeg om te rijden en dus zal er gereden worden. Zonder de 27 stakers weliswaar want die houden het been stijf. Ongeveer tien piloten verzamelen zich achter het starthek om de wedstrijd aan te vangen. Uiteindelijk wint niemand minder dan Peter Iven de grand-prix van Zweden maar moet direct nadien vaststellen dat de wedstrijd niet erkend zal worden als zijnde een GP. Zo won Iven een GP zonder in de geschiedenisboeken terecht te komen als winnaar.
Foto: Tony Blazier
