De Open brief komt van Tony Saelens, motorcrossliefhebber in hart en nieren. Hij legt nog eens de vinger op de pols van de Belgische motorcrossgemeenschap en stelt vast dat onze sport er slecht aan toe is. Hij herhaalt wat menige insider van de sport aangeeft als pijnpunt en brengt ook de gekende oplossing aan die de motorcross in ons land een nieuw elan moet geven maar leest u vooral zelf.
Beste motorcrossliefhebbers, organisatoren en federaties,
Al jaren kijk ik met lede ogen toe hoe onze geliefde sport langzaam maar zeker terrein verliest. De motorcross, ooit een sport van helden, adrenaline en duizenden toeschouwers langs het parcours, lijkt nu te kreunen onder bloedarmoede. Wat ooit een levendige gemeenschap was, voelt vandaag meer aan als een stervend erfgoed.
Zoals elke maandag bekeek ik via Speedhive de uitslagen van het voorbije weekend. Maar wat ik zag, deed me bijna van mijn stoel vallen. Een manche van het VJMO MCLB Belgisch Kampioenschap in Wachtebeke, en slechts acht inters aan de start. Acht en geen kwaliteit daarbovenop! Meer podiumplaatsen dan deelnemers. Als dat geen alarmbel is, weet ik het ook niet meer.
En het is helaas geen uitzondering meer. Ook in de andere reeksen zijn de deelnemersaantallen bedroevend. De sfeer op sommige wedstrijden? Kaal. Zelfs de toeschouwers blijven massaal weg. Op videobeelden zie je lege linten waar ooit rijen supporters stonden te juichen. Het is echt huilen met de pet op.
Onlangs zat ik samen met mijn vrienden Herman, Jacques en Armand. Vier gepassioneerde motorcrossliefhebbers, bezorgd over de toekomst van de sport die ons al een leven lang bezighoudt. We stelden ons de vraag: hoe heeft het zover kunnen komen? En vooral: wat kan eraan gedaan worden?
Een mogelijke oplossing ligt voor de hand: samenwerking. Waarom blijven MCLB, VMCF en VLM elk hun eigen koers varen, terwijl de sport in elkaar dreigt te storten? Stel je voor wat een gezamenlijke kalender zou betekenen. Kijk naar AMPL: zij krijgen nog altijd rond de honderd inters aan de start, verdeeld over 250 en 500 cc. Plus talloze juniores. Het kan dus wél — als er samenwerking is.
De motorcross heeft zuurstof nodig. Geen verdeeldheid, maar een verenigde aanpak. Geen versnippering, maar een gezamenlijke toekomstvisie.
Ik schrijf deze brief niet uit negativiteit, maar uit liefde voor de sport. Laat dit een wake-upcall zijn voor alle betrokkenen. Het is nog niet te laat. Maar de tijd dringt.
Delen mag uiteraard, graag zelfs!
Met sportieve groet,
Tony Saelens
