Heikki Mikkola leert iedereen een lesje in Lummen.

28 februari 1971. In het Belgische Lummen werd voor de 14^de keer de ”Motorcross der Witte Mannekes” georganiseerd. Deze wedstrijd werd als mini-GP beschouwd omwille van het indrukwekkende deelnemersveld: het complete Suzuki-fabriekstrio met regerend wereldkampioen Joël Robert, Roger De Coster en Sylvain Geboers, (met fonkelnieuwe Suzuki’s), de Britten Vic Allan, Vic Eastwood en John Banks en de sterkste Zweden en Duitsers waren paraat.

De wedstrijd vond plaats aan het begin van het nieuwe seizoen, zowat 10000 toeschouwers trotseerden de barre koude om deze motorcrosshelden aan het werk te zien.

Een week voor deze wedstrijd werd in Genk de deelname van Heikki Mikkola nog geweigerd omdat hij ”niet voldoende klasse” zou hebben (onbegrijpelijk, want hij won in 1970 reeds 3 GP’s en hij draaide intussen al behoorlijk mee aan de wereldtop…). In zijn dooie eentje, met een Husqvarna van 1970 op de remorque, maar in absolute topvorm en meer dan ooit gedreven verscheen hij dan maar aan de start in Lummen, vastbesloten om iets recht te zetten…

De vliegende Fin maakt tegenstand finaal een kopje kleiner.

De toeschouwers waren getuigen van een spannende wedstrijd van de Internationalen 500 cc: de omloop lag er droog bij en dus werden er hoge snelheden ontwikkeld.

Tijdens de eerste reeks was er een fel gevecht tussen Joël Robert en Heikki Mikkola. De Fin reed over het parcours alsof het een asfaltweg was en won de reeks.

Als tussenwedstrijd werd er een handicaprace gereden, niet meetellend voor de einduitslag. Met drie man tegelijk gingen de laatste finishers van de eerste reeks van start, na enkele seconden gevolgd door de minder langzame rijders, enz. Mikkola moest dus als laatste starten, maar door een valpartij in de eerste ronde leek hij meteen volkomen kansloos voor een goede uitslag. Maar die dag moest en zou de 25-jarige Fin laten zien wat hij in zijn mars had. Als een bezetene begon hij aan een memorabele inhaalwedstrijd en hij pakte ze allemaal: dertig van de sterkste Belgen en buitenlanders. Het publiek stond verstomd, zij waren immers gekomen om hun landgenoten te zien winnen.

Ook de tweede reeks werd gedomineerd door Mikkola. Ditmaal waren het de Zweed Hakan Andersson en de Belg Jef Theuwissen die het langst weerwerk boden, maar de Fin trok bijna vanzelfsprekend aan het langste eind. Heikki Mikkola nam die dag op sportieve wijze wraak, hij won later dat jaar nog 3 GP’s en behaalde een 4^de plaats in het wereldkampioenschap in de 250cc-klasse.

 

Einduitslag : 1. Heikki Mikkola (SF/Husqvarna) – 2. Hakan Andersson (S/Husqvarna) – 3. Jaak Van Velthoven (B/Husqvarna) – 4. John Banks (GB/BSA) – 5. Adolf Weill (D/Maico) – 6. Roger DeCoster (B/Suzuki)

Tekst en foto’s: Guy Jamar.