In deze donkere dagen voor Kerst wil een mens het voorbije jaar overpeinzen. Zelf ben ik geen klager of doemdenker maar dit jaar was echt geen hoogvlieger. Er was ergernis, gevoed door oppervlakkigheid, kortzichtigheid en gewone lompigheid van mensen die op deze aardkluit wat meer te zeggen hebben dan uw nederige dienaar.
Ik heb me geërgerd aan wereldleiders die met graagte elke dag hun bedenkelijk kunnen op tv vertonen en zo constant naast de kop van de spijker slaan. Ergernis ook voor die leiders die dankzij dictatoriaal gedrag hun legislatuur rekken en zo van deze wereld een slechtere plek hebben gemaakt.
Ik erger me aan de kortzichtigheid van beleidsmakers, die uit eigenbelang beslissingen nemen die niks positiefs toebrengen aan de bevolking van dit kleine land. Als ik hoor dat een minister de maakindustrie een boost wil geven, omdat dit segment van onze economie zwaar te lijden heeft gehad de afgelopen dertig jaar, dan schud ik het hoofd om zoveel oppervlakkigheid.
Zelf heb ik nooit een post in de regering bekleed, ik heb ook geen enkele ambitie in die richting, maar ik weet zeker dat ik me niet zou laten vangen door zoveel kortzichtigheid. Het stoort me bovendien dat volksvertegenwoordigers en ministers voor elk probleem, binnen een mum van tijd, de oplossing weten te brengen als er een camera in de buurt is. Niemand die ooit durft te zeggen: hier moet ik over nadenken want ik weet het niet. Niemand die zegt dat hij het dossier grondig wil doornemen voor hij iets zegt of een beslissing wil nemen.
Als ik morgen aan de bakker op de hoek vraag om een taart te bakken met 35 verschillende fruitsoorten, zal hij toch ook niet binnen een fractie van een seconde zeggen: “Natuurlijk, geen enkel probleem”?
Het stemt me droef dat 2025 het jaar was waarbij investeren in wapengekletter weer als normaal mag worden beschouwd. Treurnis was mijn deel omdat de motorcross in ons land andermaal geen concrete stappen kon zetten naar een unitair systeem. Samenwerking, begrip en een juiste blik op de toekomst zouden de ingrediënten kunnen geweest zijn voor een werkend Masterplan maar dat kwam er nog niet van. Het weekblad Humo doet elk jaar een poll om de Lul van het jaar te verkiezen. Ik kan, vrees ik, wel een lijstje van vijftig namen opnoemen.
Dit jaar was gelukkig niet alleen kommer en kwel. Een mens fleurt op als je kijkt naar de prestaties van onze motorcrossers, onze wielrenners en al die andere sporters. Remco Evenepoel die Tadej Pogacar voorbij stoof tijdens het WK tijdrijden: dat was genieten. Lucas Coenen die tot op het laatste moment het vuur aan de schenen gelegd had van Romain Febvre: ook dat was genieten.
Of mijn kleindochter die, als zevenjarige, steeds meer haar talenten laat zien en zonder verpinken een keuken bouwt uit kartonnen dozen, sneller dan Donald Muyle dat doet en ook gemaakt in België: met dampkap, inductiekookplaten en het design dat je uit die dozen haalt als je veel besteld bij 24MX. Wat dacht je van de actie van Ahmed Al Ahmed, de held van Bondi Beach in Australië. Op gevaar voor eigen leven overmeesterde hij, Superman-gewijs, een van de schutters.
Ik genoot ook van de fietstochten in eigen gouw, mijn vrienden, een Grieks eiland dat ik met de scooter op een uur tijd van noord naar zuid kon afrijden, een optreden van Zucchero en al die kleine dingen des levens. Er gebeurde veel dit jaar, ook in mijn eigen kleine leven.
Graag deel ik met jullie het meest hartverwarmende moment van 2025: het moment waarop de Zweedse gemeente Uddevalla geel en blauw kleurde dankzij Isak Gifting, zijn straffe exploten én die heerlijke “net niet”-actie op de crossmotor. Over een gans seizoen lijkt de actie van de Zweed nietig in het geheel der dingen maar daar maal ik niet om. De motorcrosser deed iets met de toeschouwers wat ik al jaren niet meer gezien had: een extra showelement toevoegen aan een keiharde sport die de motorcross toch is. Ik zou hier lessen uit trekken, mocht ik CEO zijn bij Infront Moto Racing.
Buiten mezelf kent niemand hier in mijn straat Isak Gifting maar wellicht kennen ze wel die andere Zweed, Armand Duplantis. Die stelde dit jaar het wereldrecord polsstokspringen nog wat scherper. Met 6,30 meter is het haast buitenaards en ondanks mijn grenzeloos respect voor Duplantis kies ik toch voor Isak Gifting als Man van het jaar 2025, gewoon om het hartverwarmende wat hij deed op een crossmotor.
Beste lezers, mag ik elk van u prettige feestdagen toewensen, zonder veel negativiteit, accidenten en gezeik van foute wereldleiders. Geniet van elkaar en sta degene bij die steun nodig hebben. Geniet van de kleine dingen die u te beurt vallen, zoals een glaasje Jägermeister bij de buren, de subtiele inkijk die de kassierster van de Delhaize u gunde toen ze achteloos een extra knoopje had openstaan, en het vrolijke gekwetter van uw kleinkinderen terwijl ze cadeautjes uitpakken onder de kerstboom.
Tekst: Danny Hermans
