In 1994 zijn de wereldtitels weggelegd voor een Amerikaan, een Zuid-Afrikaan en een Zweed. In de 250cc finisht Stefan Everts op 11 punten van Albertijn terwijl Jacky Martens 7 luttele punten tekortkomt en zijn wereldtitel van een jaar voordien niet kon verlengen.

 

 

In ons land is Proximus de eerste provider die een netwerk opzet voor mobiele telefonie. Op 23 februari 1994 komt er een wapenstilstand tussen Bosnië, Servië en Kroatië terwijl het bekende schilderij “De Schreeuw” van Edvard Munchs wordt gestolen in Oslo. Het wordt teruggevonden op 7 mei.

In maart geeft Nirvana haar laatste concert in de Duitse stad München terwijl een maand later de Rwandese genocide begint. De aanleiding was het neerhalen van het vliegtuig van de presidenten van Rwanda en Burundi. Nadien worden tien Belgische para’s vermoord in Rwanda.

Kurt Cobain pleegt in april zelfmoord, hij was de zanger-gitarist van Nirvana. Johan Museeuw wint de Amstel Gold Race en op 30 april verongelukt Roland Ratzenberger tijdens de kwalificatie van de F1-race in San Marino.

Een dag later wordt het drama in de autosport nog wat groter en komt drievoudig wereldkampioen Ayrton Senna om het leven op hetzelfde circuit. Hij verliest de controle over zijn Williams-bolide en crasht tegen een muur.

Nelson Mandela wordt aangesteld als eerste zwarte president van Zuid-Afrika. In juni kijken miljoenen Amerikanen live naar de arrestatie van O.J. Simpson. Brazilië verslaat Italië met strafschoppen en wint het WK voetbal. In september wordt de eerste aflevering uitgezonden van de populaire serie “Friends”. In november rijden de eerste reizigers door de kanaaltunnel en beslissen de Noren om niet toe te treden tot de EU.

Will Tura scoort een flinke hit met zijn nummer “Hemelsblauw”. De meest verkochte single van 1994 is echter “Love is all around” van Wet Wet Wet.

WK 500cc

In het WK 500cc is het uitkijken naar twee Belgen op hun viertaktmachines. Een jaar voordien werd Jacky Martens wereldkampioen op een viertakt Husqvarna en wou dit huzarenstukje graag nog eens overdoen. De andere Belg was Joël Smets die met een Vertemati hetzelfde doel voor ogen had.

 

 

Zij hadden dit jaar een flinke kluif aan de Zweedse Honda-rijder Marcus Hansson die in 1993 al flitsen liet zien van zijn kunnen. In een besneeuwd Payerne was het echter Gert-Jan van Doorn die zegevierend over de finish reed. Hij won de eerste reeks en werd vierde in reeks twee. Hij hield zo Ronny Weustenraed en Shane King af. In Sittendorf was het dan de beurt aan Joël Smets. Hij won de GP van Oostenrijk met een dubbele reekszege. Jacky Martens werd tweede.

Nadien waren het vooral Martens, Smets en Hansson die de reekszeges onder elkaar verdeelden. Op de Citadel van Namen ging het hard tegen onzacht en waren Martens en Smets de pechvogels. Zij gingen tegen de vlakte en moesten achtervolgen. Hansson won zo de eerste reeks. Joël Smets won wel de tweede reeks maar samen met Jacky Martens moest hij toezien hoe de Zweed met 16 punten voorsprong naar de laatste GP kon toeleven. Die werd gereden in Holzgerlingen, Duitsland.

 

 

Christian Burnham pakte de holeshot in reeks één. Marcus Hansson ging tweemaal tegen de vlakte en kwam niet verder dan een twaalfde stek. Jacky Martens won deze eerste reeks voor Smets en Theybers. De tweede reeks werd gewonnen door Joël Smets. Martens kon nog wereldkampioen worden en zette alle zeilen bij om dit te bewerkstelligen. Helaas viel hij in de start en moest later afrekenen met een wielbreuk waardoor hij niet voluit kon gaan. De wereldtitel was dit jaar voor Marcus Hansson.

WK 250cc

Het wereldkampioenschap 250cc werd in 1994 gekleurd door Stefan Everts en Greg Albertijn. De opener in Talavera de la Reina kende al meteen een dramatische afloop voor Everts. In de eerste reeks moest hij opgeven met een gebroken wiel terwijl hij aan de leiding reed. In reeks twee moest hij opnieuw aan de kant met technische problemen en scoorde geen punten. Het was Donny Schmit die de GP won.

 

 

Stefan Everts sloeg nadien keihard terug en won de GP’s van Nederland, Italië en Oostenrijk. In Frankrijk en Polen was het Greg Albertijn die telkens het hoogste trapje van het podium bezette. In Lommel sloeg het noodlot dan toe voor de Zuid-Afrikaan. In de eerste reeks kwam hij niet aan de finish door een gebrek aan benzine. Everts won de eerste reeks. Albertijn had wellicht niet de juiste lessen getrokken en viel tijdens de herneming opnieuw uit met benzinepech. Ook deze reeks was voor Everts die een goede zaak deed in de tussenstand van dit WK.

Tijdens de komende wedstrijden bleven Albertijn en Everts aan elkaar gewaagd. Tijdens een training in de dagen voor de GP van Finland brak Stefan Everts een sleutelbeen en moest de wedstrijd uitzitten. De wedstrijd werd gewonnen door Yves Demaria op de Pepsi Honda. In de VS maakte Albertijn dan een slechte beurt in de eerste reeks en zo kon Everts weer punten goedmaken dankzij een puike vierde plek. In de herneming viel Albertijn weg uit de race terwijl Everts nu als derde finishte. Hij naderde nu tot op 8 punten van de leider in het WK.

 

 

Het was een sterke Yves Demaria die de laatste GP’s van het seizoen 1994 erg sterk voor de dag kwam terwijl Albertijn en Everts eerder wisselvallig waren. Bij aanvang van de finale GP in Gaildorf had Albertijn nog vier punten extra kunnen pakken waardoor een eventuele titel een moeilijke opdracht zou worden voor Everts. Onze landgenoot zette de eerste reeks fel aan en won deze voor Kurt Nicoll. Het verschil was nu 12 punten met nog één reeks te rijden. Helaas nam Stefan Everts een slechte start waardoor de Zuid-Afrikaan controlerend kon rijden. Greg Albertijn pakte zo zijn tweede wereldtitel.

WK 125cc

In 1994 speelden de Belgen geen enkele rol van betekenis in deze klasse. Het duel voor de titel ging tussen een Amerikaan en een Italiaan. Bob Moore liet weinig steken vallen waardoor Alessio Chiodi een gans seizoen op achtervolgen was aangewezen. De Italiaan reed een uitstekende tweede seizoenshelft maar Moore bleef ook dan sterk rijden en pakte bij regelmaat zijn reekszeges.

De afsluiter van het seizoen werd gereden op het panoramische circuit “Het Stadsbroek” in Borgloon. Daar debuteerde een zekere Sébastien Tortelli. Met 21 punten scoorde hij meteen en stak zo zijn neus aan het venster bij de grote jongens. Bob Moore was die dag heer en meester in de fruitstreek want hij won beide manches en werd zo gekroond tot wereldkampioen.

 

 

MXoN

De Motorcross der Naties werd dat jaar gereden in het Zwitserse dorp Roggenburg, vlakbij de Franse grens. De Belgen werden dit jaar vertegenwoordigt door Marnicq Bervoets, Werner Dewit en Jacky Martens. Verrassend genoeg viel Stefan Everts weg uit de selectie. De beste Belgische prestatie was weggelegd voor Bervoets, hij won de gemengde 125/250 reeks voor Rob Herring.

 

Yves Demaria had een uur voordien al de 125/500 reeks naar zijn hand gezet. Mike Larocco won de laatste reeks maar finaal waren het de Britten (Kurt Nicoll, Rob Herring en Paul Malin) die met twee puntjes voordeel konden zegevieren. De Amerikanen werden tweede, de Fransen derde. Team Belgium strandde op een vierde plaats. Een opmerkelijk feit overkwam Greg Albertyn tijdens deze “Naties”: Hij botste tijdens de 125/250 reeks op een hert terwijl hij aan de leiding reed. De onfortuinlijke Zuid-Afrikaan moest opgeven.

Winnaars Belgisch kampioenschap

Inters 125cc                  Werner Dewit
Inters 250cc                  Marnicq Bervoets
Inters 500cc                  Jacky Martens
Nationalen 125cc          Cedric Melotte
Nationalen 250cc          Patrick Debroux
Nationalen 500cc          Theo Cornelis
Juniors 250cc                Patrick Thoussaint
Juniors 500cc               Clement Verbiest
Beloften 125cc               Benoit Grun
Zijspannen                    Gunther Goovaerts/Sven Verbrugge

Foto’s: Norio Kioke, Serge Frocheur en archief
Tekst: Danny Hermans