In deel 1 lazen jullie al waarom we dit project waren opgestart. Voor de Honda uit 1994 hanteerden we een thema met een heel andere inslag. We wilden een goedkoop exemplaar redden van de schroothoop. Dat is een nobel doel maar het zorgt tegelijkertijd voor een moeilijkere opdracht met hogere kosten.

De Honda crossers van die periode hadden een erg goede reputatie en waren betrouwbaar. De machines werden in grote getale geproduceerd en zijn populair gebleven in de vintage motocross. Dat zorgt er voor dat slijtagedelen schaars zijn. Dat hebben we aan de lijve mogen ondervinden. We waren flink in de weer met het zoeken naar goede carterhelften en het rubberen inlaatstuk tussen het filterhuis en de carburator.

 

 

De weg naar de vrijheid

De carterhelften hadden we nodig omdat ons blokje een gat vertoonde aan de onderkant. Wellicht heeft een gebroken drijfstang de kortste weg naar de vrijheid gekozen. De vorige eigenaar was dan erg creatief tewerk gegaan om het gat te dichten en schroefde er een aluminium plaatje tegen  dat werd afgedicht met wat pakkingvervanger. Twee nieuwe carterhelften hadden we dus al zeker nodig. Uiteindelijk kregen we hulp van mensen die wat meer “thuis zijn in Honda onderdelen en vonden we een maagdelijk paar in Italië.

 

 

Dat probleem was dus al opgelost. Ook de aanzuigrubber was kapot en moest vervangen worden. We zochten ons vier maanden lang rot en uiteindelijk kwam het verlossend antwoord uit Nederland. Oef. We hebben ook even gezocht naar een betere achterbrug maar uiteindelijk kozen we er voor om deze te laten oplassen daar waar nodig en weer mooi te maken met veel schuurwerk. Vele uren handwerk en de geweldige Scotchbrite rolletjes waren er nodig maar uiteindelijk kreeg de achterbrug een geweldig nieuw uiterlijk. De laswerken in aluminium werden gedaan door Gerry Romain uit Diepenbeek. Zijn website: https://www.gria.be

 

Ook het frame kreeg jarenlang niet de aandacht die nodig was. De onderkant was ingedeukt en doorgeroest door water-insijpeling en leek zelfs niet meer betrouwbaar om nog te worden gebruikt in competitie. Twee opties waren hier mogelijk: een ander frame zoeken of laten herstellen. We kozen voor de tweede optie en trokken naar specialist ter zake Bart Geerts in Zichem. Die herstelde het frame en het subframe weer tot in de puntjes zodat het naar de lakkerij kon voor een laagje poedercoating. We kozen deze keer voor een extra laagje vernis over de witte poederlak om wat meer duurzaamheid te creëren. Het frame poederlakken werd gedaan door Anibel Coating in Nijlen.

Benzine erin en het gas erop

Naar mate de demontage van kleine onderdelen zoals de remklauwen, wiellagers, linksysteem, balhoofd en motorblok vorderde, werd duidelijk dat deze Honda in zijn laatste levensjaren niks anders heeft gedaan dan gereden. Onderhoud werd er niet op gedaan.

 

 

Benzine erin en gas erop was het credo maar het gevolg was wel dat we een flinke waslijst aan nieuwe onderdelen moesten monteren. We moeten Outlaw Racing en VHM dan ook hartelijk bedanken voor alle research die ze voor ons deden om aan wisselstukken te geraken. Dat was alleszins geen eenvoudige opdracht tijdens de nadagen van de coronacrisis.

Volgende week volgt deel 3 van dit project.