Remy Van Rees is een Nederlandse motorcrosser, geboren op 07 mei 1971 in Leidschendam. Hij reed van 1990 tot 2000 in de WK motorcross en bleef Kawasaki zijn hele carrière trouw.
Aan zijn curriculum vitae werden 5 Nederlandse kampioenstitels toegevoegd: de eerste kwam in 1993 met de titel in de 125cc-klasse, gevolgd door die in 250cc en 500cc in 2000 en 2003. Het begon allemaal in 1976 voor Remy in zijn eerste race in Bleiswijk. In 1985 werd hij Nederlands kampioen in de Big Wheel Schoolboy klasse, het jaar daar op, in 1986, won hij de Nederlandse kampioenschapstitel in 125cc en in 1989 begon hij een carrière op het hoogste niveau in het 125cc Europees Kampioenschap op een Kawasaki, die hij naar de 7e plaats leidde in het kampioenschap.
Hij eindigde 6e, 2e en een gelijkspel in Oostenrijk, een gelijkspel en twee overwinningen in Joegoslavië, 13e, 6e en 4e in Hongarije, 6e, 9e en een gelijkspel in Spanje en eindigde 12e in de eerste ronde in Portugal. Daarna maakte hij de grote sprong naar het 125cc-wereldkampioenschap tijdens de Grand Prix van Zwitserland, nog steeds met Kawasaki, waarmee hij pas zijn eerste punten scoorde tijdens de laatste Grand Prix in Portugal vanwege de afgelasting van de Grand Prix van Spanje, met een gelijkspel en een 13e plaats, wat hem op de 38e plaats in het wereldkampioenschap zette.
Zijn seizoen 1991 was meer bemoedigend met een 0 en een 10e plaats in Italië en Frankrijk, een 12e en 6e plaats in Nederland in Markelo, 10e en 5e in Hongarije, 4e in de eerste ronde in Genk in België, 15e in de eerste ronde in Ierland, twee keer 6e in Guatemala, 7e en 6e in Brazilië, 6e en 9e in Duitsland en sloot zijn seizoen af met een 7e plaats in de tweede ronde in Japan, wat resulteerde in een 12e plaats in het kampioenschap, wat hij het jaar in 1992 herhaalde.
Met drie rondes zag Remy van Rees in het seizoen 1992 op zijn Kawasaki 125cc 11e, 0 en 15e finishen in Portugal, 15e in de tweede ronde in Italië, 9e, 0 en 8e in Hongarije, 2e, 6e en een gelijkspel in Tsjecho-Slowakije, 2e, 4e en vooral zijn eerste overwinning in het wereldkampioenschap in Polen, een herhaling in Nederland in Mill met 4e, 1e en 5e plaatsen, en 10e en twee 3e plaatsen in Japan. Hij werd ook 7e tijdens de MX des Nations in Australië. Nog steeds in drie rondes in 1993 aan boord van zijn Kawasaki, eindigde hij 7de in de eerste ronde in Italië, 4de, 3de en 3de in Mons in België, 3de, 5de en overwinning in Engeland, was hij tweede in de eerste ronde in Polen, eindigde hij 2de, 7de en overwinning in Berghem in Nederland, eindigde hij 9de, 10de en 5de in Tsjechië, werd 4e in de eerste ronde in Duitsland en 6e in de eerste ronde in San Marino, werd 9e in de eerste ronde en 11e in de derde ronde in Frankrijk, 6e, 13e en een gelijkspel in Brazilië en eindigde met een 5e, gelijkspel en 3e plaats in Australië om de uiteindelijke 7e plaats in het kampioenschap te bereiken.
Terug naar twee rondes was het seizoen 1994 een wisselvallig seizoen voor Remy, die alleen punten scoorde in de 5e Grand Prix in Spanje met een 8e plaats in de eerste ronde en in de daaropvolgende Grand Prix in Zweden met een 7e en 11e plaats, wat hem een 23e plaats in het kampioenschap opleverde. In 1995 reed hij nog steeds op zijn Kawasaki en maakte hij de overstap naar de 250cc-klasse. Hij werd 13e in Spanje in de eerste race, 3e en 10e in Nederland, 15e in Italië en 7e in Finland, werd 11e en 6e in Frankrijk en 19e in de eindstand van het kampioenschap.
Hij werd ook 5e in de MX des Nations in Slowakije. Tijdens zijn seizoen 1996 eindigde hij 10e en 14e in Spanje, 11e in de eerste ronde in Nederland en Duitsland, 12e in de eerste ronde in Polen, 4e en 3e in Zweden, 8e in de tweede ronde in Finland, 9e in de eerste ronde in Engeland, 5e en 9e in San Marino, 5e in de eerste ronde in Frankrijk, 14e en 8e in Kester in België en 8e en 13e in Zwitserland, waarbij hij 12e werd in het kampioenschap en 5e in de Mx des Nations in Spanje.
In 1998 finishte hij op zijn trouwe Kawasaki als 9e en 13e in Nederland, 14e gevolgd door een gelijkspel in Frankrijk, een gelijkspel en 14e plaats in de Europese Grand Prix in Leuven in België, 12e in de eerste ronde in Duitsland, 12e en 13e in Mol in België, 7e en 11e in Polen, 6e en 12e in Zwitserland en 12e in de tweede ronde in Griekenland om 19e te worden in het 250cc-kampioenschap. Hij sloot zijn seizoen af met een 4e plaats tijdens de MX des Nations in Engeland.
Nog steeds in de 250cc-klasse en rijdend op zijn Kawasaki finishte hij in 1999 als 10e en 12e in Spanje, als 10e in de tweede ronde in Griekenland, als 2e en 5e in Nederland, als 12e en 6e in Frankrijk, als 12e en 8e in Venezuela, als 15e in de eerste ronde in Brazilië, als winnaar in de Grand Prix van Engeland en als winnaar in de tweede ronde van de Mx des Nations. van de Grand Prix in Engeland met een overwinning en een tweede plaats, werd vervolgens 11e in de eerste ronde in Italië, 9e en 11e in de Grand Prix van Europa in Frankrijk, 8e in de eerste ronde in Kester, 9e in Tsjechië, 7e en 5e in Polen en 12e in de eerste ronde in Luxemburg om 9e te worden in het kampioenschap en het seizoen af te sluiten op de 6e plaats in de MX des Nations in Brazilië.
Hij vergrootte zijn puntenaantal pas tijdens de derde van de 16 Grand Prix van het seizoen in 2000 in Nederland met een 4e en 6e plaats, daarna tijdens de 12e meeting in België in Grobbendonk, waar hij 4e en 8e werd, en daarna tijdens de 15e Grand Prix in Duitsland, waar hij 15e werd in de eerste ronde en 19e in het kampioenschap.
Hij stopte zijn carrière om in 2003 terug te komen om de kansen van het Nederlandse team te verdedigen tijdens de MX des Nations in Zolder in het gezelschap van Marcel Van Drunen en Oscar Vromans, waar hij 20e werd. Zijn carrière omvatte twee overwinningen op het Europees Kampioenschap in Joegoslavië (0-1-1), een Grand Prix-winst in Polen (2e-4e-1e) en een Grand Prix-zege in Engeland op het circuit van Foxhill (1e en 2e).
Foto’s van Remy Van Rees n°12 in gevecht met Johan Van Den Berk (9) tijdens de 125cc Grand Prix in Bergen in 1993 en op de 3e trede van het podium tijdens de 250cc Grand Prix van Nederland in 1995 in het gezelschap van Vohland en Everts.
Tekst: Serge Frocheur
Foto’s: Serge Frocheur en archief
