Een portret van Kees van der Ven

Kees van der Ven, een Nederlandse motorcrosser, werd geboren op 18 juni 1957. Hij was actief van 1978 tot 1992, waarvan 10 jaar op een KTM.

Kees van der Ven begon in 1978 op een Maico in de 250cc-klasse en eindigde het seizoen op de 27e plaats in het wereldkampioenschap. Zijn eerste overwinning in 1979 op een Maico kwam in de Finse GP, waar hij eerste en derde werd. Hij werd ook tweede in de tweede reeks van de Nederlandse GP en de eerste reeks in Polen, om 5e te worden in het wereldkampioenschap.

Het ging heel snel met Kees van der Ven, die in 1980 vicewereldkampioen werd in de 250cc-klasse op zijn Maico achter Georges Jobé. Hij won de Poolse GP door als eerste en vierde te finishen, won de twee rondes in Nederland, werd eerste en tweede in de Finse GP en won ook de eerste ronde van de Britse GP. Kees van der Ven kende daarna een vergelijkbare reeks seizoenen. Hij werd Nederlands kampioen 250cc op zijn KTM in 1981 en eindigde drie seizoenen lang als derde in het 250cc-wereldkampioenschap.

 

 

In 1981 eindigde hij derde in het wereldkampioenschap achter Neil Hudson en Georges Jobé met 4 overwinningen in de Britse GP 1+2, won hij beide rondes van de Nederlandse GP en de tweede ronde van de Franse GP, maar eindigde hij ook als derde in de twee rondes in Tsjecho-Slowakije en de VS. Nederlands 250cc-kampioen en 3e in het 250cc-wereldkampioenschap op zijn KTM achter Laporte en Georges Jobe, met 5 overwinningen op zak.

Hij eindigde 2+1 in Italië, 3+1 in de VS en Finland, en won ook de tweede ronde van de Franse GP en de eerste ronde van de Britse GP met een 1e en 2e plaats. Hij werd opnieuw Nederlands 250cc-kampioen en 3e in het 250cc-wereldkampioenschap op zijn KTM achter Georges Jobé en LaPorte dit keer, hij won de GP van Canada door beide rondes te winnen en eindigde ook 3de in beide rondes in Engeland.

 

 

Het seizoen 1984 was weer net zo, met een 3de plaats in het wereldkampioenschap, dit keer in de 125cc-klasse, achter Michele Rinaldi en Corrado Maddii. Op zijn KTM behaalde hij 8 overwinningen gedurende het seizoen, hij won beide rondes van de Italiaanse en Belgische GP’s, werd 1e en 2e in Duitsland, won de 1e ronde in Nederland en Oostenrijk en de tweede ronde in Zweden.

Kees van der Ven werd in 1985 opnieuw Nederlands kampioen in de 500cc-klasse, nog steeds met zijn KTM, en eindigde als 4e in het 125cc-wereldkampioenschap, met slechts één overwinning in de 2+1 Duitse GP, en werd ook 2e in de eerste ronde in Tsjecho-Slowakije en twee keer derde in Finland. Hij sloot het seizoen ’85 in stijl af met een tweede plaats in de Mx des Nations in Gaildorf, Duitsland.

 

 

In 1986 werd hij opnieuw Nederlands 500cc-kampioen op een KTM. Met zijn overwinning in de Zweedse GP 3+1 steeg hij naar de 5e plaats in het eindklassement van het 500cc-wereldkampioenschap. Op 04 mei van dat seizoen 1986, tijdens de 500cc Zweedse GP, werd Kees van der Ven de eerste “GP 875” rijder die een grand prix won in elk van de drie categorieën, 125, 250 en 500cc.

In 1987 werd hij 3de in het 500cc wereldkampioenschap, achter Georges Jobé en Kurt Nicoll, nog steeds rijdend op zijn KTM, waarmee hij de overwinning pakte in de GP van Luxemburg 1+2, de twee rondes in Zwitserland won, 2e werd in de tweede ronde in Oostenrijk en Finland, en in de eerste ronde van de GP van Zweden, en weer tweede werd in de Mx des Nations in de Verenigde Staten.

Hij werd opnieuw Nederlands kampioen in 1988 in de 500cc-klasse en eindigde 4de in het 500cc-wereldkampioenschap, aan boord van zijn KTM, achter Eric Geboers, Kurt Nicoll en Dave Thorpe, met slechts één overwinning in de tweede ronde van de Nederlandse GP en eindigde 3de in de twee rondes in Engeland. Hij eindigde het seizoen 1989 op de 8ste plaats in de 500cc-wereldranglijst met een overwinning in de Zweedse GP 1+2 en een overwinning in de eerste ronde in Finland.

Nog een titel als Nederlands kampioen in 1990 in de 500cc-klasse en een 7e plaats in het 500cc-wereldkampioenschap op zijn KTM, met een 3e plaats in de tweede ronde van de seizoensopener in Nederland in Valkenswaard en twee keer een derde plaats in België op het prachtige circuit van de Citadel van Namen. Kees van der Ven nam dan het stuur over van een Honda voor het 500cc-seizoen, dat hij afsloot op de 13de plaats.

 

Zijn beste resultaten waren 11de en 5de in Nederland op Norg, en hij eindigde 4de en 6de in Engeland. In 1992 deed hij alleen mee aan de Duitse, Britse en Nederlandse GP’s. Hij reed op zijn Honda 500cc in het midden van het seizoen en eindigde 32e in het wereldkampioenschap. Met 18 grand prix-overwinningen, 4 in de 125cc-klasse, 10 in de 250cc-klasse en 4 in de 500cc-klasse, ging Kees van der Ven aan het eind van het seizoen 1992 met pensioen.

Tekst: Serge Frocheur
Foto’s: Serge Frocheur, Danny Hermans en archief