Vandaag presenteren wij u een portret van Javier Garcia Vico, ook wel bekend als “Francisco Javier Garcia Vico”, een Catalaanse motorcrosser, geboren op 6 mei 1974 in Badalona, Barcelona. Het begon allemaal in 1989 toen Javier Vico Gracia kampioen van Catalonië werd in de 80cc-klasse en het volgende jaar, in 1990, vice-kampioen werd. In 1991 werd hij vervolgens vice-kampioen van Catalonië in de 125cc-klasse.
In het seizoen 1992, reed hij op een Honda en behaalde de 15de plaats in het Spaanse SX 250cc-kampioenschap, de 10de plaats in het Catalaanse MX 250cc-kampioenschap en de 3de plaats in het Catalaanse 125cc-kampioenschap. Hij bleef trouw aan zijn Honda in 1993 en behaalde de 17de plaats in het Spaanse MX 250cc-kampioenschap, de 15de plaats in het Spaanse 125cc MX-kampioenschap, werd ook 5de in het Spaanse SX 250cc-kampioenschap en werd voor de eerste keer kampioen van Catalonië in de 250cc-klasse.
In 1998, nog steeds op een Yamaha, eindigde hij op gelijke hoogte met Pierrick Paget op de 20e plaats in het wereldkampioenschap voor 250cc. In 1999 maakte hij de overstap naar de 500cc-klasse op een Yamaha en behaalde een opmerkelijke prestatie door tweede te worden in de tweede manche van de Grand Prix van Luxemburg (in Folkendange) na een vierde plaats in de eerste manche, wat hem de 7e plaats in het wereldkampioenschap opleverde. Hij werd voor de derde keer kampioen van Spanje in de 250cc-klasse.
Zijn beste jaren in het wereldkampioenschap volgden in de drie daaropvolgende seizoenen. In 2001 eindigde hij als vierde in het wereldkampioenschap in de 500cc-klasse op een KTM, achter onze Belgische rijders Everts, Smets en Bervoets. Hij behaalde redelijke resultaten met een derde plaats in Nederland in Lierop aan het einde van het seizoen, een vijfde plaats in Duitsland, het Grand Prix van Europa in Spa, België, Zweden, Zwitserland en Italië. Hij eindigde op de 4e plaats in de Grand Prix van Frankrijk, België in Namen en Oostenrijk. Hij werd opnieuw kampioen van Spanje in de 250cc-klasse.
In het seizoen 2002 eindigde hij als derde in het wereldkampioenschap van de 500cc-klasse op een KTM, achter Everts en Smets. Hij was de eerste Catalaanse rijder die een Grand Prix won, namelijk die van Rusland (in Sorochany) aan het einde van het seizoen. Hij eindigde ook als tweede in Bulgarije halverwege het seizoen en behaalde vier keer een derde plaats in Frankrijk, Oostenrijk, België in Genk en Tsjechië. Hij veroverde opnieuw de titel van Spaans kampioen in de 250cc-klasse en eindigde op de 4e plaats tijdens de Motorcross der Naties voor zijn thuispubliek in Spanje.
In 2003 werd hij vice-wereldkampioen in de categorie 650cc achter Smets op zijn KTM. Hij stond het hele seizoen op het podium met 10 tweede plaatsen in de Grand Prix in Spanje, Nederland, Duitsland, Italië, Oostenrijk, België, Nederland II in Lierop, Duitsland II, Tsjechië en Frankrijk. Hij eindigde ook twee keer als derde in de Grand Prix van Bulgarije en Zweden.
Afwezig in het wereldkampioenschap in 2004, keerde hij in 2005 terug in de MX1-klasse op een Honda. Hij reed slechts enkele manches met wisselende resultaten. In 2006 ging hij door met racen in de MX1-klasse op zijn Honda en behaalde vergelijkbare resultaten.
In zijn laatste twee seizoenen in het wereldkampioenschap reed hij slechts in zijn nationale MX3 Grand Prix op een Kawasaki in 2007, waar hij als 19e en 7e eindigde en 56e werd in het kampioenschap. In 2008 eindigde hij als 76e in het MX3-kampioenschap, met een 7e plaats in de eerste manche van zijn GP in Spanje op een Honda.
Foto’s: Serge Frocheur, Ray Mayes en archief MXV
Tekst: Serge Frocheur
