Shayne King is bekend in de motorcrosswereld omdat hij als eerste rijder uit Nieuw-Zeeland een wereldkampioenschap won. In 1996 versloeg King in de 500cc klasse grote namen als Joël Smets, Peter Johansson, Dietmar Lacher en zijn broer Darryl King. Als motorcrosser uit Nieuw-Zeeland was het niet gemakkelijk, maar de gebroeders King hadden veel succes en verzamelde mooie herinneringen over de hele wereld door te doen wat ze graag deden.
Onze collega Andy McKinstry haalde Shayne King voor de microfoon om zijn carrière te bespreken en nog veel meer.
Hoe ben je in eerste instantie bij de sport betrokken geraakt en wanneer ben je voor het eerst op de motor gestapt? Shayne King: Mijn vader was een motorracer en ik denk dat het in ons bloed zat. Ik begon met rijden toen ik 3 jaar oud was en keek nooit meer om.
Wanneer begon je te denken dat je een kans had om van motorcross te leven? King: Ik denk dat de droom begon toen ik 16 jaar oud was, ik reisde veel naar Australië, Tahiti, Hawaii en de USA om eenmalige races te rijden en ik had het gevoel dat dit mijn sport zou worden waar ik op een dag mijn brood mee zou kunnen verdienen.
Hoe moeilijk was het om naam te maken in Nieuw-Zeeland? King: Heel moeilijk, want we komen van een uithoek van de wereld en Nieuw-Zeeland had niet echt een motorcrossverleden.
Hoe heb je de kans gekregen om te racen op het wereldkampioenschap? King: Ik begon in 1993 in de 125 cc-klasse en won één punt tijdens de Grand Prix van San Marino, van daaruit werd ik door de gebroeders Missotten in België gevraagd om een 500 cc Honda met hen te testen en dat was de start.
Shayne King en team Nieuw-Zeeland op de MXdN van 1998 die plaatsvond op Foxhill.
Die eerste paar jaar dat je niet in Nieuw-Zeeland was, hoe was dat dan? Hoe vond je het om je aan te passen aan het leven in Europa en wat waren de moeilijkste dingen? King: Het was een leuke tijd, ik was met mijn vriendin en we hebben zoveel dingen meegemaakt onderweg en hebben zoveel leuke mensen ontmoet, het moeilijkste was om genoeg geld te verkrijgen om door te gaan.
In 1995, eindigde je negende in het 500cc wereldkampioenschap. Wat was het niveau van dat jaar? King: Het niveau was goed met Trampas Parker, Joel Smets en Marcus Hansen en nog heel wat snelle hardcore jongens die heel snel en superfit waren.
Het jaar nadien jaar wist je het kampioenschap te winnen. Hoe voelde het om de eerste Nieuw-Zeelandse wereldkampioen te worden? Waar kwam die verbetering vandaan? King: Het jaar was erg leuk om van de uitdaging te genieten, elke race en het jaar ging zo snel en was zo gemakkelijk. Ik heb zo’n 18 maanden hard gewerkt om de beste te zijn voor 1996 en KTM heeft me tot en met 1995/96 gesteund.
Dacht je ooit dat het mogelijk zou zijn geweest om wereldkampioen te worden? Heb je jezelf verrast? Hoe was het om dat jaar met Smets in duel te gaan? King: Ja, toen ik 16 jaar oud was schreef ik op dat ik op mijn 25e wereldkampioen zou worden, mijn vader tekende het papier. Smets was een taaie crosser en ik vond de duels geweldig. Joel was een groot winnaar en een groot verliezer. Hij had altijd een glimlach op zijn gezicht… nou ja, het grootste deel van de tijd toch (lacht).
Hoe was het om met je broer Darryl te racen op hetzelfde moment? Jullie wilden elkaar verslaan, was het moeilijk om mee om te gaan? King: Oh dit was een echte droom voor onze familie om ons allemaal Damien, Darryll en mijzelf in dezelfde klasse vooraan te laten racen. We zijn samen opgegroeid en we hebben elkaar de hele tijd gepusht. Het leek heel natuurlijk om samen te racen, soms was het een hevige strijd tussen broers want ieder van ons wilde gewoon winnen. Het waren leuke tijden.
Wie waren je sterkste rivalen waren en van wie stak je wat op? King: Ik zou zeggen, mijn broer Darryll. We hebben ons hele leven gevochten en we hebben altijd samen gewonnen en verloren als een familie. Daarbuiten was Rick Johnson een held waar ik heb veel van geleerd heb.
Joël Smets en Shayne King in 1996
In 1997 werd je derde in het wereldkampioenschap. Hoe zou je dat jaar omschrijven? King: 1997 was op zijn zachtst gezegd een echte strijd, alleen al het bereiken van mijn ultieme doel in het nieuwe seizoen was zwaar. We hadden een paar problemen met de set-up van de motor en met Lommel als eerste Grand Prix was het een moeilijke start, maar tegen het einde was ik tevreden met de derde plaats.
Als je terugkijkt op je carrière, welke wedstrijden vallen het meest op en waarom? King: Ik had zo veel geweldige races, maar ik zou zeggen de MXoN in Unadilla in 1987 en de MXON in Foxhill in 1998. Ook de eerste GP van 1996 in Asti, Italië blijft in mijn herinnering.
Als je terugkijkt, ben je dan blij met wat je bereikt hebt? King: De sport heeft me zoveel gegeven sinds de leeftijd van 3 jaar en dus heb ik alleen maar mooie herinneringen.
Waar ben je tegenwoordig mee bezig en heb je nog steeds interesse in de sport? King: Ik ben eigenaar van Crown Kiwi Enterprises, we verdelen enkele van de bekendste merken uit de motorcross hier in NZ. Ik begon het bedrijf in 1998 tijdens mijn racecarrière en heb nog steeds dezelfde liefde en passie voor motorcross.
Interview: Andy McKinstry
Foto’s: Martyn Petts en archief
