Naast vintage motorcross, toch onze core business, lonken wij dezer dagen met een brede smile naar de prestaties van de Belgen in het WK. Opnieuw is er hoop, dat een van onze jongeren naar een titel knalt. De laatste Belgische wereldtitel dateert van 2008, toen werd Sven Breugelmans wereldkampioen MX3. Een jaar eerder won Steve Ramon nog de wereldkroon in de MX1 maar na die twee gaapt de grote leegte.
Eerder deze week werd Eddy Merckx 80 en daar wil ik toch ook even de aandacht op vestigen. De kannibaal won in zijn carrière zoveel profwedstrijden dat hij in zijn topjaren werd uitgejouwd door gans Frankrijk. Dat is trouwens de reden waarom ik nooit nog een fles Franse wijn koop. Die chauvinisten kregen van mij lik op stuk en het deed me dan ook plezier dat ik recent las dat de Franse wijnen het wereldwijd minder goed doen.
Nu, ik wil maar zeggen dat mijn respect voor Eddy grenzeloos is. Om mijn respect te verdienen moet je trouwens geen grootse sportprestaties leveren. Een strak georganiseerde motorcross waar veel volk op af komt vind ik even leuk. Clubs die, gedreven door een horde enthousiaste vrijwilligers, een mooie organisatie neerzetten kan ik bewieroken. Helaas is dat geen garantie voor het voortbestaan van onze sport. De vraag is of een wereldtitel een nieuw elan geeft aan onze zwaar geteisterde sport.
In de voorgaande jaren waren alle ogen gericht op Jago Geerts om dit te realiseren maar de Balenaar kende zoveel pech dat het in de MX2 niet gelukt is. Ik heb nochtans een boontje voor Jago, hij hield Eli Tomac nog niet zo gek lang geleden af in een reeks tijdens de “Naties”. De allesbehalve schitterende start van Geerts in de MXGP bracht hem niet verder dan P13 in de tussenstand halfweg in het seizoen. In Letland scoorde hij voor het eerst een top vijf plaats, dat was het teken dat het vanaf nu alleen maar bergopwaarts gaat.
In deze klasse is het nu Lucas Coenen die ons in vuur en vlam wil zetten. Vorig jaar (MX2) liet hij al zijn kunnen zien waardoor Kay de Wolf tot de laatste reeks in zijn broek scheet. De Nederlander won de titel en zal Coenen’s vertrek naar de MXGP gevierd hebben met van die malle kleine pintjes bier.
Over die move is nogal wat inkt gevloeid op social media. Er ontstonden twee kampen. Het ene kamp dichtte Lucas een grote muil toe terwijl de voorstanders het een schitterende zet vonden. Het spreekwoord zegt: “wat goed is komt snel” en net dat liet de snelle rijder uit Overijse zien. De tegenstanders gingen tekeer op enkele kanalen van Mark Zuckerberg waarbij man en paard werden genoemd. Coenen zou snel leren dat mannen als Herlings, Ganser en Febvre niet aan de kant gaan voor een snotneus van ocharmen 18 jaar.
Zelf loop ik al rond op de GP’s van toen ze achter het IJzeren Gordijn nog met twee tarieven aan de inkom werkten. Sprak je de taal van het land, dan betaalde je verdorie de helft minder. Dat is trouwens de reden waarom ik sindsdien geen enkel pintje bier uit Tsjechië wil drinken. Dat ik in Loket ooit een steen naar de kop kreeg gesmeten toen ik mijn pet vergat af te zetten, tijdens het spelen van hun nationale hymne, heeft er ook al niet aan geholpen. Ik wil maar zeggen: goeie crossers kwamen snel. Eric Geboers, Stefan Everts, Joël Robert, er zijn er wel een aantal die al snel hun neus aan het venster zetten en nadien hun kunnen bevestigden met klinkende zeges.
Lucas Coenen heeft die branie ook in zich en dat zie je nu in de MXGP. Hij is snel, aanvallend en rijdt strakke rondjes zonder al te veel fouten. Het is zelfs zo dat hij als enige rechtstreekse concurrent in strijd is met WK-leider Romain Febvre. Die zal zijn huid duur verkopen, want nu Tim Gajser in de lappenmand ligt en Jeffrey Herlings enkele GP’s moest missen, heeft hij de kans van zijn leven om een tweede wereldtitel op zijn palmares te schrijven. Bovendien won Kawasaki nog nooit een wereldkampioenschap in de MXGP, ook zij zullen alle zeilen bijzetten om die opdracht tot een goed einde te kunnen brengen.
Helaas moeten de reeksen altijd gereden worden. Een garantie op succes is er niet, zeker niet in de motorcross, waar blessures een steeds grotere rol spelen in het al dan niet hebben van succes. Lucas Coenen heeft al heel wat sterke reeksen gereden waarbij de Fransman telkens punten moest prijsgeven op de snelle Belg. Nu, ik heb een boontje voor Febvre, zijn strijdershart is onmiskenbaar. Hij geeft nooit op, ook niet als een steen zijn lip aan flarden heeft gerukt. Die enkele woorden die ik met hem kon wisselen lieten een bepaalde indruk achter bij mij. De Fransman is correct, intelligent en ook nog grappig, op het cynische af en daar krijg je me altijd mee ingepakt.
Febvre moet toch met een soort van onzekerheid rondrijden, nu dat een jonge Belg gestaag knabbelt aan zijn puntenvoorsprong en zijn zelfvertrouwen. Het team van de groene motoren moet trouwens met lede ogen toezien hoe Jeffrey Herlings weer helemaal zijn “bulletgehalte” wist te optimaliseren en weer reeksen en GP’s weet te winnen. Als je weet dat Herlings ook nog ploegmaat is van Coenen, dan weet je ook dat hij op momenten dat het ertoe doet, via teamorders puntjes kan wegsnoepen bij de Fransman.
Ik wil hiermee geen pleidooi houden voor teamorders, maar voor het geteisterde KTM, dat eind vorig jaar insolvent werd verklaard, zou het een opsteker van jewelste zijn om die titel te pakken met Lucas Coenen. Mocht dat op deze manier gebeuren dan beloof ik plechtig dat ik nooit nog grapjes zal maken over het gerstenat van onze noorderburen. Wat meer is: die bak Cristal van Alken gebruik ik om mijn voeten te wassen en ik drink voortaan alleen nog maar Heineken. Jeffrey, jij beslist!
Als we het over Lucas Coenen hebben zal het ook automatisch over zijn tweelingbroer Sacha gaan. Ook voor hem heb ik een boontje al was het maar omdat we ongeveer dezelfde lichaamslengte delen. Ik weet welke nadelen er aan het rijden met een crossmotor verbonden zijn, als je korte poten hebt. Je stabiliteit is wat minder, zeker in benarde situaties waarbij je beenlengte het verschil maakt tussen een crash of een bijna-crash.
Ik weet zeker dat Sacha de snelste rijder in de MX2-klasse is. Alleen staat hij pas vijfde in de tussenstand op 126 punten van leider Simon Längenfelder. De Duitser is dit jaar veel regelmatiger dan voorheen en had, in tegenstelling tot de meeste van zijn rechtstreekse concurrenten, nog geen enkele nul score. Als ik goed geteld heb kon Sacha vijf extra reekszeges gehad hebben. Hij reed toen telkens aan de leiding maar ging er dan af waardoor hij een pak punten liet liggen. Het is hypothetisch maar zeker 100 punten gingen zo in rook op. Met die punten erbij zou hij nu dicht bij Längenfelder en Adamo staan en in strijd zijn voor de wereldtitel.
Dat de twee broers plots zwijgen over hun intenties om in 2026 naar de USA te trekken, klinkt me als muziek in de oren. Een extra jaartje in het WK doet goed aan hun maturiteit. In deze wereld, waar steeds meer onbetrouwbare sujetten de plak zwaaien, zou ik begot nog eens goed nadenken over die stap.
Liam Everts was degene die met het meest deed verrassen in positieve zin. Zijn start van de WK-campagne was schitterend. Met alles wat er gebeurd was in China vorig jaar, zijn revalidatie nadien, had ik dit niet verwacht. Everts genoot zichtbaar van het rijden en dat vertaalde zich zelfs in een GP-zege. Helaas liet hij door pech twee nul scores optekenen wat een aderlating is in dit hard bevochten wereldkampioenschap. Hij staat vierde in de tussenstand maar de kloof is groot op de leiders. De recentste GP’s startte hij prima maar ontbrak het hem aan de nodige agressiviteit om posities goed te maken. Ook voor hem heb ik een boontje, de schoenen waarin hij moet staan zijn verschrikkelijk groot. Liam straalt maturiteit uit, doet geen zotte dingen en rijdt sinds dit jaar veel strakkere rondjes. Dat is een goed teken. Laten we hopen dat de onderbreking tussen Letland en Engeland hem goed heeft gedaan, en dat hij met het mes tussen de tanden zijn kompanen pijn kan doen in de tweede helft van dit WK.
Lukt dat niet dan kan hij Längenfelder, Adamo en de Wolf op zaterdagavond uitnodigen op een bierproeverij in de paddock. Mijn gouden tip: laat die mannen stiekem Duvel drinken en hou het zelf op Heineken. Succes gegarandeerd.
Tekst: Danny Hermans
