In de VS liggen heel wat tot de verbeelding sprekende circuits en Glen Helen is er daar zeker eentje van. Al 35 jaar staat de World Vet MX race op de Amerikaanse kalender en die wordt telkens verreden op Glen Helen Raceway.
Eén Belg stond er achter het starthek en dat was Davy Vanderheyden. Hij woont sinds 2015 in de VS en organiseert off-road vakanties aldaar via https://www.dirtdreams.net. Wil je als Europeaan jezelf een aantal dagen zonder zorgen onderdompelen in de Amerikaanse motorcross scene dan kan Davy je daarmee helpen. Hij stond dus achter het starthek in Glen Helen en doet hieronder zijn relaas van een weekendje motorcross voor veteranen van over de grote plas.
World Vet MX Championship 2021
Heb je ooit gedacht, wie zou nu de beste crosser zijn als je Kurt Nicoll tegen Jeff Matiasevich aan de start zet?? Dat is wat the Glen Helen world vets is in een notendop. Ex pro’s aan de start in een +30, +40 en +50 klasse, een naties voor “veteranen” met één rijder in elke leeftijdscategorie, en dan een resem aan nevenwedstrijden voor echte amateurs (of vets genaamd in de VS). Drie dagen gevuld met rijden op deze prachtige omloop, nostalgie, en waarschijnlijk een (Amerikaanse) pint of twee na de wedstrijden.
Ik woon sinds 2015 in Salt Lake City, en heb een paar wedstrijden per jaar in Glen Helen. In Amerika kijken we niet op een uur of vijf (in dit geval negen!) rijden om te gaan crossen! Mijn eerste “World Vets” was in de uitgeregende 2020 editie, maar deze wedstrijd staat nu al 35 jaar op de kalender. Matiasevich was ook dit jaar van de partij, net als Kurt Nicoll, Mike Alessi, Travis Preston, Doug Dubach, Kris Keefer en een pak andere piloten met een verleden in Supercross of de US Nationals. Voor de gelegenheid was ex MX3 GP-winnaar Michael Staufer ook aanwezig, Christoph Godrie was aangemeld maar kon er niet bij zijn. En in de +65 klasse (ouderdom, niet cilinderinhoud) was zelfs Chuck Sun van de partij!
Als amateur kies je een paar van de nevenreeksen om aan deel te nemen, er is geen enkele klasse voorzien voor piloten jonger dan 25. Daarenboven is er zelfs een klasse voor +80 jarigen, rijders 80 jaar en ouder die de hele omloop bedwingen! Elke amateur klasse rijdt twee reeksen op zaterdag en twee op zondag, de pro klassen rijden één dag elk. Ieder jaar krijgt Glen Helen z’n grote omloop remake voor deze wedstrijd, dit jaar hadden ze voor het eerst de grote canyon weer in het tracé gebracht. De omloop is zo gemaakt dat het uitdagend en leuk is voor elk niveau, of je nu een beginner bent of ex-prof. De rondetijd voor de snelste mannen was dit jaar rond 2 minuten 30 seconden, voor ons stervelingen ongeveer 3 minuten of meer… Als je ooit de kans hebt om aan deze wedstrijd deel te nemen, zorg er dan voor dat je ook op vrijdag aanwezig bent, zodat je er bent voor de open trainingen.
Er zijn er altijd een pak extra bekende namen aanwezig voor de trainingsdag die niet perse aan de wedstrijd deelnemen. In 2020 dacht ik dat ik ongelooflijk snel was op Mount Saint Helen totdat ik voorbij gevlamd werd door Ryan Villopoto en Mike Brown. Daarnaast is het een unieke omloop en wil ik altijd zoveel mogelijk rondjes rijden als ik kan! Het gevoel dat je krijgt in bocht twee als je binnenkant kan draaien, goed uit de bocht komt om dan Mount Saint Helen op te rijden en een versnelling hoger te schakelen is fenomenaal! Als je mist schakel je half weg terug naar de tweede versnelling en verlies je een paar seconden.
Davy Vanderheyden in gesprek met Mike Brown.
Ikzelf nam deel aan de +35 en +40 klasse. Aangezien er meer dan 80 piloten ingeschreven waren, werden we opgedeeld in twee groepen op zaterdag met twee starts. Niet iets wat ze bij de BMB dikwijls doen, maar twee reeksen aan de baar in twee rijen, twee verschillende starts met 30 seconden tussenin. Op een omloop van 3 minuten kan zoiets natuurlijk. Onze plaats op zaterdag zou bepalen of we zondag in de A-groep van onze klasse belanden met kans op de prijzen, of in de B reeks. Zelfs in de amateurklasse ga je naar de start met deelnemers van over de hele VS, uit Canada, Zuid Amerika en in normale tijden zelfs een paar Europeanen en Aziaten… Heel de wereld is aanwezig, wat zorgt voor een hele leuke sfeer. Aangezien ik de eerste reeks van de dag was, stond ik aan het starthek tijdens het Nationale volkslied, waarna we de motoren laten ronken voor de eerste start van de dag… Kippenvel! Op zaterdag eindigde ik respectievelijk 17 en 13 na barslechte starts, op m’n Husqvarna TE300i. Tegen een hoop 450 geweld moet het juist zijn in die eerste rechte lijn. Maar die start en die eerste bocht zijn ZO geweldig!
Doug Dubach
Zaterdag is ook de dag voor de eerste naties reeks, +40 pro klasse en de 125 pro klasse. De naties reeks werd makkelijk gewonnen door team Guam – een Amerikaans gebied – met als piloten Kris Keefer (+40), Sean Lipanovich (+30) en Doug Dubach (+50). Kris Keefer, ooit een Supercross “privateer” maar vooral gekend als testrijder, won de eerste reeks makkelijk. Team Canada (Ryan Lockhart, Shane Cuthbertson, Derek Sorenson) was 2e en USA 1 (Mark Brewer, Ty Davis, David Cincotta) lag op de derde plaats. Het mooie aan de landenprijs, iedereen kan deelnemen. Er zijn natuurlijk een paar grote namen in deze klasse, maar zelf een amateur als ikzelf zou kunnen deelnemen als ik twee andere Belgen zou vinden! Later op de dag werd de +40 pro klasse eveneens gewonnen door Kris Keefer, na een leuk duel met ex Supercross 125 kampioen Travis Preston. De 125 pro klasse op zaterdag was waarschijnlijk de mooiste wedstrijd, Mike Alessi als winnaar na een 10 ronden lang duel met Glen Helen locals Jason Potter en Sean Collier. Glen Helen locals is ongeveer hetzelfde als de Godrie broers aan de start in Genk, kunnen mee met de beste.
Zondag ging team Guam gewoon door op hun elan. Sean Lipanovich was veel te snel voor de Canadees Ryan Lockhart (CA). In de +40 group was Kris Keefer een klasse boven Ty Davis (USA1) en Sean Cuthbertson (CA). En in de +50 kan niemand sneller rond Glen Helen gaan dan Doug Dubach, zelfs Kurt Nicoll niet. Ik kan me sinds afgelopen weekend niet behelpen, maar ik denk dat we makkelijk een paar goede Belgen bij mekaar kunnen halen om hier een prijs te pakken. Ik heb er eentje op het oog met dezelfde achternaam als de mijne voor de +50 klasse… en als er andere geïnteresseerden zijn mogen ze altijd iets laten weten. Per toeval stond ik dit weekend ook geparkeerd langs Michael Staufer, Oostenrijker, en hij had alvast hetzelfde idee en komt volgend jaar terug met een paar landgenoten. In de +30 pro klasse op zondag won Mike Alessi beide reeksen maar niet zonder de nodige drama na duels met Lipanovich, Collier en Potter. Mike is een fan van de prijzenpot, ook niet min op deze wedstrijd – 11.000 dollar wordt verdeeld in de +30 pro klasse, 5.000 in de 125 klasse enzovoort.
Ondanks m’n matige resultaten op zaterdag, top 20 in beide reeksen was voldoende om deel te nemen aan de A finales op Zondag. Starten aan de buitenkant deze keer en wat langer open houden, waardoor ik meer voorop zat de eerste keer we de helling op mochten. Daar is het – althans in de amateurklasse – meestal chaos en kan je een paar plaatsen inhalen of verliezen. In the +40 klasse kon ik zo een tijdje in de top 3 meerijden, maar jammer genoeg verlies ik een paar plaatsen bij een kleine val en eindig ik op de 5e plaats. In de +35 klasse leek het alsof iedereen in het midden van het pak dezelfde snelheid had en eindig ik 14e. Na een medaille voor m’n 2e plaats in de modder van 2020 keer ik deze keer dus huiswaarts zonder prijs en heb 9 uur om daarover na te denken…
Het World Vet weekend in Glen Helen is voor een liefhebber als mezelf het perfect weekend. Een prachtige omloop dat ik als 12 jarige fan van de sport nooit zou durven denken dat ik hier zelf zou kunnen rijden. Piloten waarvan ik posters op m’n kamer had hangen die hier gewoon zijn voor hun plezier, en waar je makkelijk een praatje mee kan gaan slaan. Daarenboven wordt het hele park aangekleed alsof het een National of GP is, alles is aanwezig, professionele fotografen voor iedereen, Amerikaanse BBQ, de lokale shops zoals Pro Circuit, Scott, Eksbrand, Fasthouse en Troy Lee die hun nieuwste producten tentoonstellen en verkopen, en last but not least, de Californische zon! Tot volgend jaar Glen Helen.