Deze categorie van motoren worden ook wel eens youngtimers of modern classics genoemd. Wij hebben het over de machines die geproduceerd werden tussen 1991 en 2005. Deze machines worden steeds populairder in de vintage motocross. We kijken even waarom dat zo is.
De motoren worden al enkele jaren toegelaten tijdens de VMXdN in Foxhill, de Farleigh Castle Vets MX, de Dubya World Vet Championship in Glen Helen en sijpelt nu ook door in verschillende nationale vintage competities. Het lijkt er op dat deze organisaties ook exclusief kiezen voor tweetaktmotoren. Deze motoren worden algemeen benoemd als EVO-machines maar in principe zijn het ultra-EVO”s.
Waarom zijn ze zo populair?
Vooreerst liggen deze motoren qua technologie zeer dicht bij de huidige moderne crossmotoren. Ze zijn erg betrouwbaar, goedkoop als tweedehands aankoop en makkelijk te onderhouden. Je kan ze bezwaarlijk oldtimermotoren noemen want met monovering, upside-down vork, vloeistofkoeling en schijfremmen zijn ze dat zeker niet.
Het neemt niet weg dat de motoren steeds populairder worden. In de bovengenoemde wedstrijden is het drummen om een plekje te bemachtigen. Wanneer de inschrijvingen openen gaat het razendsnel en is alles binnen enkele uren volzet.
Een ander punt is dat deze motoren voldoende beschikbaar zijn op de tweedehandsmarkt. Er staan erg veel ongebruikte exemplaren in onze schuren en wanneer ze te koop worden aangeboden zijn ze erg betaalbaar. Ook zijn er van de courante merken nog veel wisselstukken beschikbaar bij de dealers wat maakt dat deze machines erg drempelverlagend zijn om ze in competitie te brengen.
Aluminium frame of niet?
Sommige modellen kregen al snel een aluminium frame. Het lijkt een technische drempel te zijn maar in vele gevallen worden ze gewoonweg toegelaten. Zo kwam Honda al in 1997 met een alu-frame. De Kawasaki tweetakten behielden hun stalen frame tot in 2008 toen de productie werd stopgezet. Ook Suzuki had een stalen frame op hun RM’s tot in 2008. Yamaha besloot vanaf 2005 over te stappen op een aluminium frame.
Geen viertakten?
Alhoewel de viertakten na de eeuwwisseling de kop opstaken is geen enkele organisatie geneigd om ze toe te laten in de ultra-EVO reeksen. De reden daarvoor is duidelijk: de cult-status van de tweetakten overheerst. Tweetakten zijn wereldwijd enorm populair en daar mogen we KTM en Yamaha dankbaar voor zijn. Zij bleven als een van de weinigen investeren in deze technologie.
Waar staan EVO, Super-EVO en Ultra-EVO voor?
De drie subcategorieën worden onder de noemer EVO gecatalogeerd maar met de toevoeging ‘Super’ en ‘Ultra’ krijgen ze een bepaalde leeftijd toebedeeld. Soms wordt er ook gesproken van EVO-Plus en gaat het over Super-EVO motoren tot en met bouwjaar 2002.
- EVO (Evolution)
- Bouwjaren: ca. 1980–1984
- Kenmerken: Deze motoren markeren de overgang van klassieke twinshock-motoren naar de modernere monoshock-modellen. Ze hebben meestal één achterdemper, luchtgekoelde motoren, en trommelremmen (soms vooraan een schijfrem).
- Super-EVO
- Bouwjaren: ca. 1985–1990
- Kenmerken: Motoren in deze categorie hebben vaak al waterkoeling en zijn volledig uitgerust met schijfremmen (voor en achter). Het chassis en de ophanging beginnen meer te lijken op de huidige modellen.
- Ultra-EVO
- Bouwjaren: ca. 1991–2005
- Kenmerken: Dit is het laatste tijdperk van motoren die worden beschouwd als “vintage.” Ze hebben vaak verfijndere ophangingssystemen en een volledig moderne look, terwijl ze nog steeds een stap verwijderd zijn van de motoren uit het nieuwe millennium. Door de keper beschouwd mag je stellen dat deze motoren 20 jaar of ouder zijn.
Foto’s: archief MXV
