Column: Motorcrossers zijn zo braaf

Vanochtend was op de radio te horen dat er maar liefst voor 1.800 jaar aan stadionverboden zijn toegekend aan voetbalsupporters. Wat maakt dat een sport als voetbal zoveel incidenten aantrekt?

De inbreuken in voetbalstadions zijn nauwelijks bij te houden. Er worden massaal veel camera’s in de stadions geplaatst om de daders te pakken. De politie heeft haar handen vol om de hooligans in toom te houden en wetgevingen worden aangepast.

Het kost onze Staat (u en ik) handenvol geld om de brave burger een rustige voetbalzondag te kunnen garanderen. Waar wil ik naar toe? Wel, ik vraag me hardop af welk gegeven ervoor zorgt dat in zo een ruige sport als motorcross geen hooliganisme te bespeuren valt. Daar is er geen politiemacht nodig, Bengaals vuur kennen ze niet op de cross en gevochten wordt er ook al niet.

Ok, af en toe een djoef op het bakkes van een dronkenman net na de prijsuitreiking is de uitzondering die de regel bevestigd. En die kettingzagen op de GP’s zijn wel lawaaierig maar niet schadelijk voor lijf en leden. Ik hoop trouwens dat deze trend niet wordt overgenomen door voetbalsupporters. Ook in het veldrijden zijn er al enkele supporters die kettingzagen meebrengen op de wedstrijden. Persoonlijk vind ik dat maar niks.

Motorcrossers worden overal weggejaagd omdat er te veel lawaai wordt gemaakt met die brommers. Een sport zoals veldrijden brengt nu eenmaal een pak minder geluidsoverlast met zich mee. Daar horen geen kettingzagen thuis, ook niet zonder een zaagblad en ketting. Of het zou moeten zijn om de twee armen van de mecanicien van Michael Vanthourenhout “heelkundig” te verwijderen.

Niet dat het veldrijden proportioneel te vergelijken is met voetbal maar ook Mathieu van der Poel weet wat hooligans doen. Het lijkt erop dat de periode van zijn landgenoot Richard Groenendaal opnieuw is aangebroken. Als vanouds worden er weer middelvingers opgestoken, gespuwd, schuttingtaal geschreeuwd en met bier gegooid. Waar wil ik naar toe? Dat er heel wat incidenten zijn in sporten zoals voetbal en veldrijden en dat je daar niks van terug vindt in de motorcross.

Je zou denken dat die ruige motorcrossers evenveel krapuul op de been brengen om elke zondag de boel vakkundig te verzieken. Niks van dit alles is terug te vinden in de cross. Integendeel, in het rennerspark helpen crossers elkaar met een drupje olie, een reserveketting en een bidonneke naft. Op het circuit is het oorlog maar ernaast is de kameraadschap zo groot dat we een voorbeeldfunctie zouden kunnen hebben.

Door de jaren heen zijn er zijn zoveel omlopen verdwenen en toch slaan we de boel niet kort en klein in de straten van Brussel. Motorcrossers en hun aanhang zijn brave lui, dragen geen geweld met zich mee tenzij die brute schoppen op hun kickstarter wanneer de machine geen teken van leven wil geven. Geen protestmarsen, geen petities, zelfs geen taart in het gezicht van de regerende minister van Omgeving. Ook op de Motocross of Nations zijn we superlief voor al die andere landen. Pilsjes worden er veelvuldig gedronken maar dat leidt nooit tot geweld.

Nee, we blijven lijdzaam toezien hoe enkelingen telkens opnieuw naar de Raad van State stappen om een trainingscircuit te hekelen. Lille, Genk en Lommel ……. dat is alles wat er nog overschiet. Ondanks dat ik heel veel goeds toewens aan Remco Evenepoel en Wout van Aert denk ik niet dat die wielrenners ooit tot aan de enkels van onze crossers kunnen reiken wat betreft het aantal overwinningen. Het is ook geen goede vergelijking. De koers is van ons maar het lijkt erop dat de voor onze geliefde sport de slogan mag worden aangepast naar “de motorcross WAS van ons”.