“De laatste jaren hadden we wat minder contact hoewel we op slechts enkele kilometers van elkaar wonen. Daarvoor zagen we elkaar wekelijks om samen te fietsen. Dirk was een super sympathieke kerel, altijd vriendelijk, altijd beschikbaar. Als motorcrosser was hij heel erg met z’n vak bezig maar als er plezier viel te maken stonden hij en ook zijn vrouw Gerda op de eerste rij.
“Als jonge rijder was Geukens toch één van de mannen naar wie ik opkeek. Hij was enkele jaren ouder, maar wij hadden veel gemeen. Zowel ikzelf, Dirk als Joël Smets kwamen uit dezelfde streek en omdat we niet uit rijke families kwamen, konden we pas laat beginnen met motorcross. Ik was 18 toen ik eindelijk begon, Joël 17 en Dirk 16. Oké, zowel ikzelf als Joël hadden een achtergrond in de BMX. Aan m’n eigen zoon merk ik toch dat die stap naar motorcross niet zo evident is… Eén ding is zeker; wij moesten het van vakantiewerk hebben om te kunnen crossen!”
“De passie voor cross zat er ook bij Dirk al van jongs af aan in want hij ging als klein manneke al her en der kijken. Ondanks die late start heeft hij het toch héél ver gebracht. En dat in ’n tijdperk met zware concurrentie in het WK 500cc. Twee keer werd hij derde in de eindstand, hij won GP’s, werd Belgisch kampioen 500cc en eindigde met het Belgische team tweede in de Motorcross der Naties. Zo’n palmares moet je verdienen!
“Dirk was een harde werker die eigenlijk een plaatsje als Honda fabrieksrijder had verdiend, maar die kans heeft hij nooit gekregen. Hoe gedreven hij was als sportman heb ik vaak van dichtbij gezien. We trainden immers samen bij Yves Demeulemeester. Ook Joël Smets, Marnicq Bervoets en Gunther Geerts zaten in die groep. Dat ging hard tegen hard!
De ‘Enduro van Overpelt’ blijft voor mij ’n geweldige herinnering. In 1993, de tiende editie nota bene, won ik de Enduro van Overpelt. Als jonkie kwam ik pas kijken en dat ik een topper als Dirk Geukens kon kloppen, was een enorme eer. Toen ik ’s avonds op TV zag dat Dirk ruiterlijk toegaf dat de beste had gewonnen, deed me dat veel plezier. Om zoiets te horen van een concurrent naar wie je zelf opkijkt, geeft toch een kick!” Hieronder beelden van de Endurathlon van Waterschei TV-reportage in 1992, eveneens met hoofdrollen voor Chris Jacobs en Dirk Geukens.
“Door een samenloop van omstandigheden, heeft Dirk me in de nadagen van zijn carrière vervangen bij het Husaberg fabrieksteam. Ik was er in 1995 teamgenoot van Joël Smets en mijn missie was duidelijk: de top-10 halen. Helaas had ik dat seizoen veel technische problemen, wat Joël later ook veel punten zou kosten. Op het einde van de rit was ik slechts 23ste. Daardoor kwam Dirk voor 1996 in beeld. Hij reed al op ’n Husaberg voor de Duitse invoerder en was 14de geworden. Als tweede rijder zou hij ook testwerk doen voor Husaberg en ik zou voor de Zwitserse invoerder rijden. Mijn verhaal met Husaberg stopte echter al snel en Dirk’s seizoen als fabrieksrijder werd ook geen onverdeeld succes!
Samen met Joël Smets heb ik nog een komische act opgevoerd tijdens het afscheidsfeest waarop Dirk Geukens loopbaan werd gevierd. Wij brachten een eigen versie van Jacques Vermeire en Luc Verschueren. Zoals de zaalshows van Jacques dus, die was destijds de populairste komiek van Vlaanderen. Heel plezant om te doen natuurlijk. Dat zijn toch unieke momenten besef je dan achteraf.”
Het feit dat Dirk er niet meer is, blijft heel moeilijk te vatten. Voor mij en voor zoveel anderen. Zeker omdat hij kerngezond was, regelmatig liep enzo. Ik kan me alleen maar inbeelden hoe zwaar dit aankomt voor Gerda, en zijn kinderen Nick en Lien. Veel sterkte aan de familie en iedereen die Dirk heeft gekend.”
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: Archief
Uw reacties