Het is 1973 en de laatste Grand Prix 500cc is in het Nederlandse Sint-Anthonis. De Duitser Willy Bauer was leider in de tussenstand voor het wereldkampioenschap. Onze landgenoot moest vol aan de bak om de situatie om te buigen in zijn voordeel.
Roger De Coster: “Bauer had niet zo een grote voorsprong in het WK en mijn Suzuki liep lekker tegen het einde van het seizoen. Ook wist ik dat ik hem kon kloppen in het zand. Tijdens de tijdtrainingen op zaterdag nam mijn Japanse mecanicien de beslissing om het verbruik te controleren en kwam tot de dramatische conclusie dat de benzinetanks die we bij hadden niet voldoende inhoud hadden om de volle 40 minuten + 2 ronden uit te maken.
In het zand is er meer power nodig en dat zou extra benzine verbruiken. Mijn mecanicien barstte letterlijk in tranen uit toen hij vaststelde dat ik 3 ronden voor het einde zonder brandstof zou vallen. In de buurt van Sint-Anthonis was geen enkele werkplaats die dit euvel zou kunnen oplossen dus besloot ik om ingenieur Lucien Tilkens te bellen in België. Tilkens zei dat ik de tank naar België moest brengen en dan zou hij ze onmiddellijk groter maken in zijn werkplaats. Lucien was het type mens dat een ganse nacht kon opblijven om iemand verder te helpen.
Ik ben in de wagen gesprongen en reed twee uur en half naar Lucien om de benzinetank aan te passen. Hij deed de tank open zoals een sardienendoosje en bracht aan de bovenkant extra inhoud aan. Er kon nu anderhalve liter benzine extra in waardoor ik de reeks makkelijk zou kunnen uitrijden. Daarna reed ik weer terug naar Nederland in het holst van de nacht. Veel heb ik niet geslapen maar ik wist dat ik de wedstrijd moest winnen en had voldoende vertrouwen dat ik dat kon in het zand van Sint-Anthonis. De dag erna tijdens de race verliep alles naar wens en werd ik voor de derde keer wereldkampioen. ”
Bron: Legendary Motocross Bikes/Terry Good
Tekst: Terry Good/Danny Hermans
