Het seizoen 1984 in het 125cc-wereldkampioenschap behoort tot de meest aangrijpende uit de motorcross-geschiedenis. De hoofdrolspeler: Corrado Maddii, de ervaren Italiaanse Cagiva-rijder die al jaren bij de top hoorde en eindelijk op weg leek naar zijn gedroomde wereldtitel. Tijdens de laatste Grand Prix liep het echter mis ….. nog voor de twee reeksen waren gereden.
Het WK 125cc zou dus een gevecht worden tussen twee Italianen maar tijdens de openings-GP in Vittorio Veneto, Italië liep het mis voor Rinaldi. Na een tweede plaats behaald te hebben in de eerste reeks (achter Kees van der Ven), crashte Rinaldi in de tweede reeks en moest met een schouderblessure afgevoerd worden naar het ziekenhuis. Daar werd hij geopereerd en moest nadien drie GP’s missen.
Corrado Maddi kon zo flink wat punten pakken alhoewel hij zijn meerdere moest erkennen in de Nederlander Kees van der Ven. Tijdens de vijfde GP (Schefflenz, Duitsland) was Michele Rinaldi er weer bij en scoorde meteen een tweede plaats na winnaar van der Ven. Daarna scoorde Rinaldi volop en won nog negen reeksen in de komende wedstrijden. Maddii was echter evenzeer bij de pinken en hield een comfortabele voorsprong van 30 punten over, net voor aanvang van de laatste GP in het Luxemburgse Ettelbrück.
Drama voor Maddi
Maddi had dus slecht een vijfde plaats in de eerste reeks nodig om wereldkampioen te worden. Het drama voor Corrado Maddi voltrok zich tijdens de trainingen op zondagochtend. Maddi kwam tijdens deze sessie in botsing met zijn landgenoot Michele Fanton en brak hierbij zijn linkerbeen op drie plaatsen.
Michele Rinaldi moest nu minstens 31 punten behalen tijdens de twee reeksen om de begeerde wereldtitel vooralsnog naar zich toe te halen. De eerste reeks kon de Suzuki-rijder winnen, dat waren dus al 20 punten. Een vierde plaats in de herneming was voldoende om gekroond te worden als wereldkampioen 125cc. Het was meteen ook de tiende opeenvolgende wereldtitel voor Suzuki in deze klasse.
Tekst: Danny Hermans
Foto: archief MXV en Wikipedia









