De titel boven dit artikel had evengoed “drie Belgische wereldkampioenen” kunnen zijn. In 1983 pakte Eric Geboers een tweede opeenvolgende wereldkroon in de 125cc terwijl Georges Jobé ook voor de tweede keer wereldkampioen werd bij de kwartliters. Helaas kwam een nochtans erg constante André Malherbe 7 puntjes te kort om wereldkampioen te worden in de 500cc klasse.
In 1983 stond de Voerstreek op zijn kop want José Happart wist burgemeester te worden maar weigerde om de Nederlandse taal te leren en dat is ongrondwettelijk. In de beginperiode van dat jaar kondigt de politie aan dat in december 1982 de grootste bankroof uit de Britse geschiedenis heeft plaatsgevonden. De buit bedroeg maar liefst 10 miljoen Britse pond.
In de beroemde Sing Sing gevangenis breekt een opstand uit en Amerikaanse wetenschappers ontdekken voor het eerst een zogenaamd “zwart gat” in het heelal. 1983 is ook het jaar dat in België en Nederland voor het eerst het aids-virus opduikt. Klaus Barbie, het voormalige hoofd van de Gestapo in de Franse stad Lyon, wordt gevat en veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.
In april gaat Studio Brussel, een nieuwe radiozender van de BRT, in de ether. In juli wint de Franse wielrenner Laurent Fignon de Ronde van Frankrijk. De Nationale loterij komt in ons land met een eerste kraslot; de Presto. Op 23 oktober was er in Brussel een grote betoging tegen de installatie van kruisraketten van de NAVO.
In november wordt de Nederlandse biergigant Freddy Heineken ontvoerd en op de radio knalt “Blue Monday” van New Order keihard door de boxen. Het synthpop-nummer gaat viraal in de discotheken maar het best verkopende nummer in België was dat jaar “Billy Jean” van Michaël Jackson. Het disconummer stond zeven weken op één en was de tweede hitsingle uit het succesvolle album Thriller.
500cc
Het wereldkampioenschap 500cc wordt in 1983 razend spannend want de twee titelkandidaten geven elkaar geen duimbreed toe. Regerend wereldkampioen Brad Lackey besloot om in de VS te blijven en dus was het weer aan de Europeanen. Het duel om de begeerde titel in de toenmalige koningsklasse van de motorcross werd uitgevochten tussen onze landgenoot André Malherbe en de Zweed Hakan Carlqvist. Opmerkelijk: na vele jaren op Maico ruilde Ivan Van Den Broeck zijn Duitse crosser in voor een gele Japanner.
“Carla” startte slecht in de modderpoel van Payerne. Na een kopstart in reeks één zakte hij weg door een lage rugpijn. Malherbe, Noyce en Vromans profiteerden. Een zelfde scenario was er te zien in de tweede reeks. Carlqvist voerde het veld aan na de start maar moest nu opgeven vanwege de rugpijn. Noyce won de reeks en de GP van Zwitserland.
Carlqvist liet zich in weken nadien behandelen door een kinesist en dat zorgde voor een ommekeer in Sittendorf. De Zweed won de eerste reeks en had voldoende aan een tweede plaats in reeks twee om de eindzege te pakken. De derde GP van het jaar werd gereden in het Duitse Nordheim. Malherbe won er beide manches. Dan kreeg de Waal een mindere periode te verwerken en kon Carlqvist weer punten goedmaken op de Belg.
Maar er moest ook nog rekening gehouden worden met een sterk rijdende Graham Noyce. Die was er altijd als de kippen bij om veel punten te pakken als Carlqvist en Malherbe faalden. In de GP’s nadien ging het op en neer voor de drie kemphanen maar Hakan Carlqvist bleef tijdens de laatste vier GP’s sterk voor de dag komen. Net voor aanvang van de laatste GP in Sint-Anthonis had Carlqvist 17 punten voorsprong op Malherbe.
In de eerste reeks krijgt Malherbe af te rekenen met een lekke voorband terwijl Carlqvist de reeks moet zien af te werken zonder schakelpedaal. Omdat de Belg voor Carlqvist wist te finishen was er nog geen zekerheid voor de Zweed en dus moest de tweede reeks uitsluitsel brengen. Nu moest Malherbe de reeks zien te winnen en Carlqvist moest dan buiten de top tien vallen om een eventuele Belgische titel te kunnen vieren. Malherbe won de reeks maar Carlqvist bleef op de vierde stek zitten en won zo het WK 500cc van 1983.
250cc
In 1981 en 1982 kreeg Georges Jobé met pech af te rekenen en hij ging nu op jacht naar een nieuwe wereldtitel. Jobé startte het seizoen nagenoeg perfect met drie GP-zeges op rij. De Italiaanse GP in Laveno viel ertussen uit omdat de regen de boel onder water had gezet. Op vraag van de rijders werden na de kwalificaties geen reeksen meer gereden. Dan kwam de GP van Bulgarije die werd gereden in Samokov. De talrijk opgekomen Bulgaren wisten niet wat ze zagen want hun lokale held Dimitar Rangelov reed de GP van zijn leven en won prompt de GP met een tweede plaats en een zege in de reeksen. Hij scoorde evenveel punten als Jobé maar had een betere totaaltijd. Leuk weetje: Rangelov reed de wedstrijd met een standaard Suzuki.
Dimitar Rangelov
Na de GP van Bulgarije bleef Jobé goed punten sprokkelen waardoor hij een mooie voorsprong kon uitbouwen op Danny LaPorte. Het maakte dat hij al in Zwitserland zijn wereldtitel kon vieren terwijl er nog twee GP’s moesten gereden worden. Dat waren die van Zweden en Finland. Omdat Jobé en LaPorte niet meer voluit gingen, hun plaatsen stonden na de GP van Zwitserland vast, kregen we een verrassende winnaar in Zweden. Het was Torleif Hansen die in Stockholm kon zegevieren voor Rolf Dieffenbach. LaPorte won nadien nog de afsluiter van het seizoen in Hyvinkaa.
125cc
Het WK 125cc van 1983 werd een gevecht tussen twee fabrieksrijders voor het merk Suzuki. Eric Geboers moest in de clinch gaan met de Italiaan Michele Rinaldi voor de wereldtitel in de lichtste klasse. Marc Velkeneers stapte over van Yamaha naar Gilera. Geboers trok meteen alle registers open en won beide reeksen van de opener van het seizoen in Best, Nederland. Ook in Launsdorf, Oostenrijk won hij beide reeksen maar in Italië waren de rollen omgekeerd en pakte Rinaldi de dubbel.
Dan was het weer de beurt aan The Kid. In Bolderberg (B), Vitrolles (F) en Trzic (YU) won hij telkens de twee reeksen en zette zo de toon voor het verder verloop van het WK. Rinaldi bleef goed scoren, maar het verschil in punten dat Geboers in de eerste helft van het seizoen had uitgebouwd, kreeg de Italiaan niet meer dicht gereden. Zelfs een enkelbreuk gooide geen roet in het eten waardoor Eric Geboers zijn wereldtitel in het Finse Salo kan vieren. Marc Velkeneers won deze GP. De laatste GP werd gereden in Holice alwaar Geboers opnieuw beide reeksen kon winnen en zo deze campagne in schoonheid kon afsluiten.
Motocross en Trofee des Nations
De MXoN (500cc) werd dat jaar verreden in het Belgische Angreau. Andermaal wonnen de Amerikanen deze editie voor de Belgen en de Britten. Team USA onder leiding van Roger De Coster bestond uit Broc Glover, Jeff Ward, David Bailey en Marc Barnett. Een week later werd de Trofee der Naties (250cc) gereden in Bystrica, Tsjechoslovakije. Ook daar won hetzelfde viertal en werden de Belgen tweede. Deze keer werd het Duitse team derde.
De Beker der Naties (125cc) werd dan weer gewonnen door de Belgen. Eric Geboers, Marc Velkeneers, Jan Blancquaert en Thierry Godfroid klopten de Italianen en de Finnen in RoggenBurg.
Winnaars Belgisch kampioenschap
- Inters 500cc: André Malherbe
- Inters 250cc: Georges Jobé
- Nationalen 500cc: Dirk Van Uytrecht
- Nationalen 250cc: Mario Martens
- Nationalen 125cc: Eddy Nattermann
- Juniors 500cc: Luc Bursens
- Juniors 250cc: Bruno Van Horebeek
- Juniors 125cc: Eric Dumont
Foto’s: Yamaha Racing, archief MXV
Tekst: Danny Hermans
