Afgelopen weekend reden de fabrieksrijders van Husqvarna de Grote Prijs van Zweden in de kleuren van weleer om de oorsprong van het merk in de verf te zetten en om het feit dat Rolf Tibblin in 1959 een eerste titel pakte voor Husqvarna. 

In Uddevalla waren de motoren van Lucas Coenen en Kay de Wolf getooid in andere kleuren om een en ander te herdenken. Husqvarna is natuurlijk ontstaan in Zweden en 65 jaar geleden won Rolf Tibblin het kersvers Europees kampioenschap voor ‘kleine cilinders’ oftewel de 250cc klasse.

Sterker dan Popeye, Rolf Tibblin is een man die altijd de voorkeur gaf aan wortels boven spinazie. Hij was een gespierde rijder die alle concurrenten in elke fysieke oefening kon overtreffen. Tibblin maakte zijn motorcrosscarrière op de harde manier, maar pakte al snel de ene titel na de andere en hij won al zijn drie kampioenschappen op Husky’s.

Rolf, geboren in Stockholm op 7 mei 1937, beweert vandaag dat het gewoon toeval was dat hij motorfietsen als hobby koos. Hij was geïnteresseerd in zowel voetbal als ijshockey en had in beide sporten gemakkelijk kampioen kunnen worden. Rolf Tibblin, zoon van een houthakker op een sloperij, moest al op jonge leeftijd zijn gewicht dragen en dit bouwde zijn fysieke conditie en uithoudingsvermogen op. Als jonge man herinnert Rolf zich: “Ik vond dat de teamspelers over bijna alles klaagden in plaats van te proberen wedstrijden te winnen en omdat mijn ouders strikte gedragsregels hadden, moest ik werken als anderen trainden.”

Ondanks dat Tibblin weinig tijd had om te trainen, had hij nooit problemen om zijn plaats in de voetbal- en ijshockeyteams te bemachtigen en presteerde hij altijd beter dan zijn teamgenoten. In die tijd begon hij ook om te gaan met jonge motorvrienden.

“Ze waren opener en makkelijker in de omgang, dus we gingen veel beter met elkaar om”, herinnert Tibblin zich. Als gevolg daarvan sloot hij zich aan bij een motorclub ten westen van Stockholm, waar hij naar eigen zeggen ‘vrij slecht in het zadel zat’. Maar goede partnerschappen en veel oefenen stimuleerden hem en hij begon snelheid te maken.

Tegen de tijd dat hij 19 was had hij zijn fysieke kracht op een hoog peil gebracht en dit betekende dat Rolf zijn tempo kon bijhouden wanneer anderen moe begonnen te worden. Een positief resultaat van zijn inspanningen kwam toen Tibblin, rijdend op een Husqvarna, een lokaal 175 cc kampioenschap won. Later in hetzelfde seizoen slaagde Rolf er ook in om de halve literklasse te veroveren. Het was toen dat racen serieus begon te worden voor de jonge rijder en hij vroeg nu een licentie aan voor motorcross en enduro. Het kostte Tibblin drie jaar om zich in de winnaarscirkel te vestigen. In 1959 won Rolf Tibblin het Europees kampioenschap in de 250 cc-klasse – de wereldtitel werd pas in 1962 geïntroduceerd. Hij besloot toen om het op te nemen tegen de prestigieuze 500 cc rijders.

Tibblin werd dan ook nog twee maal wereldkampioen 50cc, dat was in 1962 en 1963. In diezelfde twee jaren pakte het merk ook al de wereldtitels in de 250cc met Torsten Hallman. De laatste wereldtitel van Husqvarna dateert al van 1999, jawel. Alessio Chiodi werd toen wereldkampioen 125cc. Sindsdien gaapt de grote leegte maar het heeft er alle schijn van dat Husqvarna in 2024 eindelijk weer een titel pakt. Kay de Wolf (NL) en Lucas Coenen (B) zijn in strijd voor de wereldtitel in de MX2 en gaan het merk eind september met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een nieuwe titel schenken.

Foto’s: Archief en FullSpectrum
Tekst: Danny Hermans en Kenneth Olausson