Een klassieke crossmotor is supercool en bijzonder sexy.  De nostalgie in de vorm van gesmeed staal, aluminium, magnesium en voor de beter bedeelden onder ons ook een vleugje titanium.  Een oude crossmotor belichaamt de beginjaren van onze sport, de niet aflatende zoektocht naar snelheid, trekkracht, vermogen en de honger naar avontuur, overwinningen en de wil om deze woestelingen van weleer te kunnen temmen.

De nervositeit:  Geen enkele motor reageert zo nerveus op het gas als een crossmotor. En ja, dat hebben we graag.  Door de jaren heeft deze bijtkracht een bredere powerband gekregen maar in het beginstadium van de ontwikkeling (zeker voor tweetakten) was een crossmachine een bokkig ding die je na elke bocht probeerde uit het zadel te gooien.  Onder een bepaald toerental gaf er niemand thuis en vanaf de juiste krukasomwentelingen vormde de motor zich fluks om tot een niet te temmen boze stier.  Bepaalde vroege modellen van Suzuki waren nauwelijks berijdbaar, de arme Japanners verstonden de kunst nog niet om de powerband te spreiden.

De hoge vering:  30cm meneer. Size matters! Nu ja, voor de jaren tachtig moesten de heren het doen met een stuk minder, ook hier is snel doorontwikkeld tot de fietsen op hoge poten stonden.  De voordelen:  een lange veerweg bied je de kans om harder over oneffenheden te denderen en het laat meer afstellingen toe.  En geef toe, een crossmotor zo hoog in de poten met die spatborden zo een stuk boven de wielen staat toch lekker agressief.  Moet je het met minder veerweg doen op een oude BSA? Dan verdien je alle respect van je collega crossers om zo hard te gaan met een veerweg van niks.

Lekker lang zadel:  Een zichzelf respecterende crosser veranderd wel 100 keer van zithouding op een rondje en het is van moetens.  Om de stabiliteit te bewaren moet de bips als eens naar achteren, moet je in een bocht zijdelings schuiven om net dat ietsje sneller door een spoor te harken en moet je achterwerk ook eens naar voren om niet achterover te kieperen of om wielspin te creëren achter het starthek.  Zadels zijn in de loop der tijden als maar langer geworden en dat heeft alleen maar voordelen.  Zo is er nu plaats genoeg om mevrouw na de manche een lift te geven richting rennerspark, of je mecanicien natuurlijk maar als ik mocht kiezen  ………..

The soundtrack:  Niks klinkt zo vet als een ééncilinder, het maakt echt niet uit of het gebrul uit een viertakt of tweetakt komt.  Er zijn wel eens tweecilinders gemaakt (recent nog Aprilia) maar waren nooit een lang leven beschoren. Het donkere diepe geroffel van een viertakt heeft iets onheilspellend, net of er weer een oorlogje gaat uitbreken.  Als er in de Westhoek een reeks pré72 wordt losgelaten denken de ouderen dat “den Duits” weer is binnengevallen.  Tweetakten daarentegen snijden door merg en been met hun hoogtoerig geknetter en geven de onterechte indruk dat het ding elk moment uit mekaar dreigt te spatten.  En zo is de motorcrosswereld al jaren verdeeld in twee kampen, de tweetaktmannen en die met een viertakt.  Wat is beter en wat is sneller? De eeuwige discussie! Canon of Nikon? Messi of Ronaldo?

De vette noppen:  Geen enkele motorfietsband heeft zo vette noppen als een crossband.  En die dikke vierkante blokjes staan toch zo lekker stoer op de fiets, ze stralen een onvergelijkbare agressiviteit uit, de Mike Tyson onder de banden!  Ok, ze zijn ook snel versleten maar voor 2×90 euro sta je weer op nieuwe bijtertjes.   En dan dit nog: met het gas open gooit zo een band nogal wat weg en ook dat vinden we best charmant.  Een tuintje omfrezen is een klusje van niks op een dikke Maico 490.  Ook hier hebben we diverse soorten en de discussie over merken en profielen.  Zucht.

Snel sleutelen:  Een crossmotor snel opengooien is geen enkel probleem.  Alles is gemaakt om vliegensvlug te kunnen vervangen.  Tussen de reeksen nieuwe koppelingsplaten steken, een andere voorvork zetten, of zelfs de hele motor vervangen, het kan allemaal.  Met een paar schroefjes los te priegelen heb je snel je hele motor uit elkaar.  Een nukkige carburator proper maken kan in no time.  En veel gereedschap heb je daar niet voor nodig maar het is ook geen overbodige luxe, er gaat altijd wat kapot op een klassieke fiets.  Hier is de tweetakt in het voordeel, de motor heeft minder onderdelen dan een gemiddelde houtkachel.  Viertakten zijn uitgerust met kleppen en een distributiesysteem en vergen een beetje extra werk en kennis.